Η κρίση της ελληνικής κοινωνίας και η έλλειψη εθνικής ευθύνης

 γράφει  ο Γεώργιος  Εμ. Δημητράκης*

Η έννοια της κρίσης είναι καθολική και αναφέρεται σε καταστάσεις και γεγονότα που περιέχουν απειλή. Όλοι μας την επικαλούμαστε χωρίς όμως να αντιλαμβανόμαστε  το βάθος της τραγικότητας της περιπλοκής μας μέσα σε τόσες αντιφατικές καταστάσεις, τα τρομερά διλήμματα και αδιέξοδα μαζί με τα συνεπακόλουθα  αυτών των καταστάσεων. Όπως π.χ. τις δικές μας  ευθύνες, ενοχές, ψευδαισθήσεις, στερεότυπες χειρονομίες, αγωνίες και φόβους. Ως λαός αδυνατούμε να κατανοήσουμε ακόμη και τους κινδύνους  μπροστά στην θέα της καταστροφής. Η σχιζοφρένεια, η ψυχωτική συμπεριφορά μας, αυτές οι ασθένειες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, είναι όλως αντίθετες με τις ιστορικές παραδόσεις και καταβολές, με την ευθύνη και την δύναμη της ελληνικής φυλής. Ενός λαού, ο οποίος στην αρχαιότητα με την ισορροπία μεταξύ της εσωστρέφειας και εξωστρέφειας ανέδειξε τον μεγαλύτερο Πολιτισμό και Οικουμενισμό.

Δυστυχώς και ατυχώς για όλους μας, όσο περισσότερο οξύνεται η οικονομική κρίση, με όλες τις ολέθριες συνέπειες για τον εδώ και 8 χρόνια καθημαγμένο λαό μας τόσο περισσότερο οξύνεται η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων του πολιτικού συστήματος σε βάρος του Έθνους. Το οποίο αν και ευθύνεται τεράστια για την χρεοκοπία της Πατρίδας μας, όχι μόνον συνεχίζει ακάθεκτο και ατιμώρητο την εθνοκτόνο συμπεριφορά του, αλλά παράλληλα δημιουργεί διχαστικές και συγκρουσιακές καταστάσεις μεταξύ των Ελλήνων. Ως αντιπερισπασμό για να διασώσει την πολιτική και κομματική του ύπαρξη.

Ο εθνικός διχασμός είναι συνέπεια μίας συστηματικής προπαγάνδας η οποία εμπεδώνει στο σύνολο του λαού την αδιαφορία, την αφέλεια, την αμάθεια με την παράλληλη παραπληροφόρηση και πλύση εγκεφάλου σε θέματα κοινωνικής ευαισθησίας, πολιτικής συμπεριφοράς και εθνικής ευθύνης. Μία προπαγάνδα, κυρίαρχο στοιχείο της οποίας είναι, ο αποπροσανατολισμός του λαού από τους πραγματικούς υπαίτιους της  πολιτικής σήψης και διαφθοράς, της κοινωνικής αθλιότητας των τελευταίων δεκαετιών, και ως συνέπεια αυτών της ηθικής, οικονομικής και κοινωνικής τώρα κατάρρευσης της χώρας μας, επιρρίπτοντας όλες τις ευθύνες αυτής της άφρονας και εθνοκτόνου πολιτικής μόνο στο διεθνές περιβάλλον.

Η προπαγάνδα είναι το δηλητηριώδης εργαλείο και όπλο της Εξουσίας, στην χώρα μας του διεφθαρμένου και σάπιου  πολιτικού συστήματος. Με το εργαλείο αυτό επί δεκαετίες διέλυε την κοινωνική συνοχή, υπέθαλπε τις Αρχές του Δικαίου και της Ισότητας των πολιτών, την ισχύ των Νόμων και του Κράτους Δικαίου, αλλά και το ουσιώδες στοιχείο της εθνικής ευθύνης των πολιτών απέναντι της Πατρίδας. Άπειρα είναι τα παραδείγματα και οι συνέπειες αυτής της προπαγανδιστικής πολιτικής και ανεύθυνης συμπεριφοράς απέναντι του Έθνους. Πρόσφατα μάλιστα και η καθιέρωση όχι μόνον της Επετείου του Πολυτεχνείου, αλλά και των ανήλικων Αλέξη Γρηγορόπουλο και του Νίκου Ρωμανού, αμφότεροι γόνοι πλουσίων οικογενειών, ως εθνικούς ήρωες και επετείους εθνικής καταστροφής και όχι ιστορικής μνήμης. Κάθε χρόνο με πυρπολήσεις, βανδαλισμούς, καταστροφές δημόσιας περιουσίας αλλά και περιουσίας ιδιωτών βιοπαλαιστών, επαίσχυντες πράξεις οι οποίες εκθέτουν και διεθνώς την Πατρίδα μας.

Ανεξαρτήτως της σημασίας των συντελεστών και των γεγονότων, τα οποία θα έπρεπε να τιμάμε ο καθείς από εμάς με σεβασμό και εθνική ευθύνη, δεν οφείλει ολόκληρος ο λαός να πληρώνει επί δεκαετίες για τον θάνατο ή θυσία αυτών, τις συνέπειες δηλαδή μίας εγκληματικής πολιτικής συμπεριφοράς. Στο κάτω της γραφής, εάν έχουμε όντως την διαίσθηση, ότι για όλα αυτά φταίει το πολιτικό σύστημα, τότε οφείλουμε ως λαός να στραφούμε ευθέως εναντίον του και όχι να αυτοκαταστρεφόμαστε και να θυσιαζόμαστε για αυτό.

Ως εκ τούτου τεράστια είναι η ευθύνη όλων μας οι οποίοι επί δεκαετίες με την εγκληματική συμπεριφορά μας μετατρέψαμε την υπέροχη και ανεκτίμητη Πατρίδα μας σε ένα υπό αποσύνθεση κουφάρι για να το κατασπαράζουν οι ντόπιοι και οι ξένοι τώρα σαρκοφάγοι γύπες.

Αυτό το δήθεν μεγάλο διεθνές τώρα ενδιαφέρον για τα κλείσιμο της 2ης Αξιολόγησης, οι επί της τραπέζης των διαπραγματεύσεων προγραμματισμένες νέες Συμφωνίες για την τετραετία 2019-2022, οι οποίες προμηνύουν ένα πολύ επαχθέστερο 4ο Μνημόνιο, αλλά και για το ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών, αποτελεί μία απόδειξη της οδυνηρής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η Πατρίδα μας. Διότι οι μεν προσπαθούνε να κρατήσουν την ομολογημένως διεθνώς διαλυμένη χώρα μας εντός της Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, οι δε να την αποσπάσουν από αυτήν.

Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται, και η αυτοκαταστροφή του Ελληνικού Λαού, ως συνέπεια της έλλειψης πυξίδας και εθνικής ευθύνης και ενοχής, συνεχίζεται. Διότι,  δυστυχώς, ουδείς από όλους μας αισθάνεται την παραμικρή ευθύνη για την εθνική καταστροφή, για την κατάρρευση της Πατρίδας μας. Τουναντίον και αυτό το πολιτικό σύστημα, το οποίο επι δεκαετίες εκπέμπει μία αφόρητη δυσοσμία, είναι δυστυχώς δικό μας και μόνον δημιούργημα και επιλογή, εν κατακλείδι απεργάζεται  και πάλιν ευθαρσώς την προσεχή δημοκρατική ετυμηγορία, όμως ενός τώρα τελείως διαλυμένου, ανίσχυρου και λιπόθυμου, και όχι ενός ελεύθερου και δυνατού λαού.

Θυμίζουμε όμως ότι κριτήριο της αντοχής είναι η δοκιμασία. Ο Ελληνικός Λαός, μετα τα ολέθρια λάθη των τελευταίων δεκαετιών, δοκιμάζεται δυστυχώς και από την εδώ και οκτώ συναπτά  χρόνια πολιτική της απάνθρωπης και βάρβαρης λιτότητας, την σύγχρονη αυτή νόσο της παρακμής που στρέφεται κατά της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας. Όμως η Ελλάδα επιθυμεί να ζήσει. Διότι το πάθος του Ελληνισμού για την ζωή πηγάζει από το όνειρο του Γένους ως γενική απαίτηση και φορέα του θελήματος της Ιστορίας. Η ανάταση και υπεράσπιση της Πατρίδας μας είναι τώρα εθνική υπόθεση όλων των Ελλήνων. Διότι κοινά είναι τα πεπρωμένα της ελληνικής φυλής.

Οι Ελληνες δεν προσφεύγουν σε ακρότητες, επιδεικνύουν επιείκεια και διαπνέονται από ανθρωπιστικό πνεύμα απέναντι των αντιπάλων τους. Ο ανθρωπισμός των Ελλήνων εκφράζει αυτοπεποίθηση και ανωτερότητα εις την ισχύ της. Η αντίδραση των Ελλήνων θα είναι τώρα μία ηφαιστειώδης έκρηξη καθολικής επιθυμίας και εθνικής ανάτασης, η δε νίκη της Πατρίδας μας είναι ιστορικώς αναπόφευκτη.

        

*Ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης είναι αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά  στην Αθήνα

   

Δαιδαλώδης - εξαιρετικά χρονοβόρα και κοστοβόρα η διαδικασία μεταβίβασης ακινήτου.!

Σε απίστευτη περιπέτεια έχει εξελιχθεί η μεταβίβαση ενός ακινήτου στην Ελλάδα, προσδίδοντας άλλη διάσταση στον χαρακτηρισμό "ακίνητη περιουσία". Και αυτό, σύμφωνα με την "Καθημερινή της Κυριακής", γιατί χρειάζεται πολύς χρόνος- και αρκετό χρήμα- για να συγκεντρώσει κανείς τα απαραίτητα δικαιολογητικά- πιο πολύς και από το να το… χτίσει. Πόσα δικαιολογητικά; Σε κάποιες περιπτώσεις ως και 22 και σίγουρα πάνω από 10 για τις περισσότερες.

Η γραφειοκρατία είναι τόση πους συχνά μπορεί να απαιτηθεί νομική βοήθεια, ενώ διαρθρωτικά προβλήματα της αγοράς εμποδίζουν ακόμα και τους πιο καλοπροαίρετους από τους δυνητικούς αγοραστές να προχωρήσουν στη συναλλαγή. Μάλιστα η κατάσταση αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει, Γιατί σ’ αυτόν τον κυκεώνα των δικαιολογητικών για τις μεταβιβάσεις επανέρχεται τώρα η βεβαίωση περί μη οφειλής Τέλους Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ) στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πρόκειται για το μόνο δικαιολογητικό που είχε καταργηθεί τα τελευταία χρόνια (2014) στο πλαίσιο της προσπάθειας περιορισμού της γραφειοκρατίας. Αλλά επανακάμπτει σε άρθρο του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών για την τοπική αυτοδιοίκηση, που κατατέθηκε για ψήφιση στη Βουλή.

Ωστόσο αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, αν αναλογιστεί κανείς το πλήθος των επαφών με δημόσιους φορείς και υπηρεσίες που χρειάζεται να έχουν ο πωλητής και ο αγοραστής μέχρι να ολοκληρώσουν τη συναλλαγή. Και αυτά χωρίς να υπολογίσει κανείς τα τρία καίρια ζητήματα που προκαλούν αβεβαιότητα τόσο σε φυσικά πρόσωπα που θέλουν να αγοράσουν ακίνητα που δεν είναι διαμερίσματα αλλά εκτάσεις γης όσο και σε εταιρείες που επιδιώκουν να υλοποιήσουν μια επένδυση: α) η απουσία κωδικοποίησης των επιτρεπόμενων χρήσεων γης σε πάρα πολλές περιοχές της χώρας, όπως και β) το δασικό και γ) το αρχαιολογικό ζήτημα.

Ουδείς γνωρίζει ακόμα που αρχίζουν και που τελειώνουν πραγματικά- και "νοητά"- δάση και ποια διαδικασία και κυρίως πόσος χρόνος απαιτείται για να αντιμετωπιστούν τυχόν αρχαιολογικά ζητήματα έστω και αν πρόκειται για απλές "υποψίες" ύπαρξης αρχαίων. Με απλά λόγια, στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο και ενίοτε αδύνατον να γνωρίζεις που μπορεί να χτίσεις και τι μπορείς να χτίσεις.

Στο μεταξύ, άλλες διαδικασίες που είναι απαραίτητες για την αποτύπωση του προφίλ του κτιριακού αποθέματος της χώρας, έχουν αδικαιολόγητα κατά την αγορά, συνδεθεί με τη μεταβίβαση ακινήτων. Ειδικότερα ουδείς αντιλαμβάνεται γιατί απαιτείται η προσκόμιση ενεργειακού πιστοποιητικού στον συμβολαιογράφο, αφού ακίνητα μπορούν να πουληθούν ακόμα και χωρίς πόρτες και παράθυρα. "Το κράτος επιλέγει αυτή την υποχρέωση σε αυτή τη φάση της ζωής του ακινήτου για αν συγκεντρώσει τις πληροφορίες που θέλει, αλλά επιβαρύνει τη διαδικασία και το κόστος της μεταβίβασης" εξηγούν κύκλοι της αγοράς.

Αντίστοιχα, η "τακτοποίηση" των αυθαίρετων χώρων σαφέστατα και είναι απαραίτητη, αλλά η εισπρακτική πρακτική του μέτρου και η σύνδεση του με τη μεταβίβαση προκαλούν de facto γραφειοκρατικές και οικονομικές επιβαρύνσεις στη συναλλαγή. "Επειδή το Δημόσιο δεν μπορεί να κάνει επαρκείς ελέγχους, πετάει το μπαλάκι στους συμβολαιογράφους και επιβαρύνει έτσι περαιτέρω την αγορά", σχολιάζουν παράγοντες της αγοράς ακινήτων.

Αδιαμφισβήτητα, τα περισσότερα δικαιολογητικά είναι χρήσιμα για είναι πράγματι τα ακίνητα καθαρά και να μπει τέλος στην αυθαιρεσία τίτλων και κατασκευών που επί δεκαετίες χαρακτηρίζει την ελληνική ακίνητη περιουσία. Όμως η αποσπασματική λογική "βαλ’ το και αυτό στις μεταβιβάσεις" απειλεί πλέον την ίδια τη λειτουργία της αγοράς.

Επιπλέον, η όλη διαδικασία μεταβίβασης ακινήτου γίνεται ακόμα πιο χρονοβόρα εάν ο αγοραστής χρηματοδοτείται από τράπεζα, καθώς και αυτή με τη σειρά της χρειάζεται τα ίδια αλλά και επιπλέον δικαιολογητικά, συν όσα απαιτούνται να προσκομιστούν και να γίνουν για την εγγραφή προσημείωσης επί του ακινήτου. 

Την "εθελοντική" παράδοση... ακινήτου αντί πλειστηριασμού προωθούν οι τράπεζες

Τα… κλειδιά των ακινήτων, τα οποία αποκτήθηκαν ή είναι συνδεδεμένα με ενυπόθηκα "κόκκινα" δάνεια, θα μπορούν να παραδώσουν εθελοντικά στις τράπεζες όσοι δανειολήπτες βρίσκονται αντιμέτωποι με τον πλειστηριασμό, πετυχαίνοντας, ωστόσο, συγκριτικά καλύτερη διευθέτηση του υπόλοιπου της οφειλής ή και διαγραφή της, σύμφωνα με δημοσίευμα του "Ελεύθερου Τύπου".

Η συγκεκριμένη λύση (amicable solution), που, όπως σημειώνουν τραπεζικά στελέχη, εφαρμόζεται κατά κόρον στο εξωτερικό -σε χώρες όπως η Ισπανία ή η Ιρλανδία- θα δοκιμαστεί τους προσεχείς μήνες και στην Ελλάδα και συγκεκριμένα το τελευταίο τρίμηνο του 2017. Κι αυτό γιατί οι μεσομακροπρόθεσμες λύσεις, που προέκριναν μέχρι σήμερα οι τράπεζες, όπως η μη πληρωμή τόκων ή η παράταση της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου, ρύθμισαν ένα ικανοποιητικό μέρος του "κόκκινου" χαρτοφυλακίου, χωρίς, ωστόσο, να εξαλείψουν το πρόβλημα.

"Στο εξωτερικό οι συναινετικές λύσεις υπερέχουν των πλειστηριασμών. Οι τράπεζες, δηλαδή, προσεγγίζουν τους πελάτες, για τους οποίους ήδη έχει εκδοθεί διαταγή πληρωμής και τους προτείνουν την εθελοντική παράδοση ακινήτου", επισημαίνει υψηλόβαθμος τραπεζικός παράγοντας, προσθέτοντας πως η συγκεκριμένη λύση δεν μπορεί -τουλάχιστον για την ώρα- να εφαρμοστεί μαζικά στην Ελλάδα, αφού θα προκαλούσε κατάρρευση της ήδη ταλαιπωρημένης εγχώριας κτηματαγοράς.

Τα οφέλη

Μεταξύ του πλειστηριασμού και της εθελοντικής παράδοσης του ακινήτου οι δανειολήπτες καλούνται να επιλέξουν… το μη χείρον βέλτιστον. "Η λύση της εθελοντικής παράδοσης ενέχει διπλό όφελος: αφενός η αξία του ακινήτου -μετά τον επανυπολογισμό από πλευράς της τράπεζας- θα είναι μεγαλύτερη από την τιμή που θα πετύχαινε στον πλειστηριασμό και αφετέρου, το υπόλοιπο της οφειλής είτε θα κουρεύεται/ρυθμίζεται είτε θα διαγράφεται, λαμβάνοντας υπόψη και τις προβλέψεις του εκάστοτε χρηματοπιστωτικού ιδρύματος", εξηγεί ο ίδιος τραπεζικός παράγοντας.

Πού πέταγαν οι φίλοι του καλοκαιριού;

Πόσο αχόρταγα αναζητούσαμε να παρατείνουμε την αίσθηση καλοκαιριού «μας», την ώρα του αποχωρισμού. Αίσθηση ξεγνοιασιάς, ανεμελιάς, με σταγόνες «αλητείας» και υποτιθέμενης αμαρτίας. Όλα μια αίσθηση...

 Γράφει η Ρέα Βιτάλη

Είχε διαβάσει ένα κείμενο μου που αναφερόμουν σ’ εκείνα τα σπίτια με τα μωσαϊκά. Τα εξοχικά. Σπίτια που έρχονται στην μνήμη, με βουτιά βανίλιας σε παγωμένο νερό. Με μυρουδιά από γεμιστά. Με λάστιχο να καταβρέχει. Με αργόσυρτα μεσημέρια. Βεντάλιες για δροσούλα και εσάρπες, γιατί, «Σαν να έχει τελικά δροσούλα!». (Άλλη η μια δροσούλα, άλλη η άλλη). Μνήμες με ποδήλατα, μνήμες με το πρώτο τσιγάρο -για δοκιμή-, μνήμες στο σινεμά «Ακτή» και αγώνας με το «Ακατάλληλο για ανηλίκους»… Τι τραβήξαμε για μια «Εμμανουέλα»! Και ένα «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι»! Μνήμες με το πρώτο φιλί. Και μια «Aramis» που ενώθηκε με μια «Fidji». Μνήμες εξάτμισης από κίτρινο Hondaκι. Μνήμες αργοφλεγόμενες σαν Katol φιδάκι.

Μα ο φιλαράκος μου ο Λεωνίδας, μου περπάτησε τη σκέψη, ακόμα παραπέρα. Στους φίλους του καλοκαιριού. Που όπως είπε ήταν, «άλλου είδους» φίλοι. Κι έμεινα να σκέφτομαι την κουβέντα του. Εκείνο το τονισμένο του, «άλλου είδους». Ναι! Οι φίλοι του καλοκαιριού, ήταν κάτι σαν ξωτικά στη ζωή μας. Χάνονταν με το που τελείωνε το καλοκαίρι. Σαν να πέταγαν, όχι σαν να χωρίζαμε. Πού να κατοικούσαν; Σε ποιόν πλανήτη ξωτικών φίλων –  καλοκαιρινών; Κι ας δίναμε υποσχέσεις και τηλέφωνα… Κάθε χρόνο, τα ίδια και τα ίδια. Λες και δεν έπρεπε να τους βρει το φθινόπωρο δίπλα μας. Λες και δεν θα έβγαζαν πέρα μαζί μας χειμώνα και κάπου έπρεπε να κρυφτούν. Λες κι ήταν η μοίρα τους να  καταγραφούν μόνο σε καλοκαίρια. Να έχουν ώρα «ραστώνη», ενός χρόνου άχρονου. Να μυρίζουν λάδι Coopertone, για εκείνο το γαργαλιστικό κοριτσάκι που του τραβούσε ένα σκυλάκι το μαγιό και σαν να ντρεπόταν. Οι φίλοι του καλοκαιριού, ήταν για να μετράς μαζί τους….Τι να μετράς; Ας πούμε, πόσα μπάνια έκανες! Να μετράς δηλαδή μόνο χαζά πράγματα. Να σε δένουν μαζί τους, ωραία χαζά. Ναι, αυτό. Ωραία, χαζά.

Οι φίλοι του καλοκαιριού… Ο Στέφανος, ο Σταμάτης, η Σταυρούλα, ο Χάρος… Πόσο αχόρταγα  αναζητούσαμε να παρατείνουμε την αίσθηση καλοκαιριού «μας», την ώρα του αποχωρισμού. Αίσθηση ξεγνοιασιάς, ανεμελιάς, με σταγόνες «αλητείας» και υποτιθέμενης αμαρτίας. Όλα μια αίσθηση. Κι οι γονείς μας έδιναν όρκους, με τους δικούς καλοκαιρινούς φίλους, σε μια δική τους γλώσσα. «Ναι! Θα τα πούμε εξάπαντος, αγαπητέ. Ένα βραδάκι, με τις κυρίες μας… Φέτος, εξάπαντος». Ένα «Εξάπαντος» που δεν τηρήθηκε ποτέ. Ούτε από μικρούς ούτε από μεγάλους. Ίσως γιατί, το ένστικτο όλων μας έλεγε, ότι καλοκαίρι που έφυγε, δεν το ανασταίνει χειμώνας.

Στέφανε, Σταμάτη, Σταυρούλα, Τάκη… Τι να γίνατε άραγε; Όχι μωρέ, Μην μου πείτε. Ούτε και να με βρείτε. Ξωτικά μιας νιότης… Μείνετε σε τετρακάβαλο ποδήλατο, με κρεμασμένα άτσαλα, χέρια και πόδια. Μείνετε να τρέχετε και να γελάτε… Πολύ! Πολύ! Όπως έτσι, δεν ξαναγελάσαμε ποτέ. Κι ας λέμε, ότι χαρήκαμε γέλιο στη ζωή μας. Γειά σας ξωτικά! Μιας Βουλιαγμένης.

protagon.gr 

Καυτές αποκαλύψεις Βαρουφάκη: Τα 16 δισ της ΕΚΤ και οι φόβοι του Τσίπρα μετά το δημοψήφισμα

«Καυτούς» διαλόγους για τα όσα εξελίσσονταν κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές την περίοδο του δημοψηφίσματος, δημοσιεύει σε αποσπάσματα στο βιβλίο του «Adults in a Room», ο πρώην υπουργός οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης.

Το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά τον Σεπτέμβρη, περιέχει αποκαλύψεις που αναμένεται να προκαλέσουν «πολιτικό σεισμό» τόσο ανάμεσα στα στελέχη της κυβέρνησης, όσο και στις σχέσεις κυβέρνησης -αντιπολίτευσης.

Τρεις κυριακάτικες εφημερίδες, το Πρώτο Θέμα, η Καθημερινή και το Βήμα, προδημοσιεύουν αποσπάσματα από το βιβλίο. Σε αυτά παρατίθενται διάλογοι του Βαρουφάκη με τον πρωθυπουργό αλλά και με πρωτοκλασσάτα στελέχη της κυβέρνησης, οι οποίοι, μάλιστα, όπως ισχυρίζεται ο πρώην υπουργός δεν μπορούν να διαψευστούν καθώς τα πάντα είναι καταγεγραμμένα στο κινητό του.

«Φοβάμαι το Γουδή…»

Iδιαίτερα αποκαλυπτικό είναι το απόσπασμα στο οποίο αναφέρεται σε όσα έγιναν το βράδυ του δημοψηφίσματος στο Μέγαρο Μαξίμου

«Στη 1.30 π.μ. μπήκα στο γραφείο του. Με κοίταξε και μου είπε: Τα κάναμε σαλάτα.» Ο Βαρουφάκης φέρεται να διαφώνησε, παραδέχθηκε ότι έγιναν πολλά λάθη, αλλά μια νύχτα σαν εκείνη θα έπρεπε να πανηγυρίζουν το 62% του «Όχι».

«Με ρώτησε αν θα άνοιγαν σύντομα οι τράπεζες -αναζητώντας δικαιολογίες για τη συνθηκολόγησή του». Ο πρώην υπουργός Οικονομικών από τη μεριά του πρότεινε για πολλοστή φορά να ξεκινήσουν την έκδοση ηλεκτρονικών IOUs στη βάση μελλοντικών τόκων και να «κουρέψουν» τα ομόλογα SMP του Ντράγκι. «’Η ενεργοποιείς το σχέδιό μας ή παραδίνεσαι» είπε στον Πρωθυπουργό. Κατόπιν ο Τσίπρας τού είπε:

«Κοίταξε, Γιάνη, οι προβλέψεις σου ήταν σωστές. Αλλά να ποιο είναι το πρόβλημα. Αν άλλες κυβερνήσεις έδιναν αυτά που έδωσα εγώ, η τρόικα θα είχε κλείσει τη συμφωνία. Τους έδωσα περισσότερα από όσα τους έδωσε ποτέ ο Σαμαράς και ακόμη θέλουν να με τιμωρήσουν, όπως είχες πει. Ας δούμε το θέμα κατάματα. Δεν θέλουν να δώσουν συμφωνία ούτε σε εσένα ούτε σε εμένα… Με το 62% εμένα δεν μπορούν να με αγγίξουν. Εσένα μπορούν να σε καταστρέψουν.»

Και συνεχίζει ο κ. Βαρουφάκης στο βιβλίο του: «Εκείνη τη στιγμή ο Αλέξης μού εκμυστηρεύθηκε κάτι που δεν περίμενα. Μου είπε ότι φοβόταν να μην πάμε στου Γουδή, αν επιμέναμε […] Μετά υπαινίχθηκε ότι ετοιμαζόταν κάτι σαν πραξικόπημα και ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Στουρνάρας και οι μυστικές υπηρεσίες ήταν σε συναγερμό.»

» Να πάρουμε τα 16 δις της ΕΚΤ!»

Σύμφωνα με συγκεκριμένο απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, σε κάποιο χρονικό σημείο, ο πρωθυπουργός μαθαίνει πως υπάρχουν 16 δις ευρώ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Τράπεζα της Ελλάδος. Τότε, σύμφωνα πάντα με τον Γ. Βαρουφάκη, διημείφθη ο εξής διάλογος:

Τσίπρας: Τι; Υπάρχουν 16 δις ευρώ στην ΤτΕ και δεν τα φορτώνουμε στα ΑΤΜ;

Βαρουφάκης: Αλέξη, αυτό είναι κλοπή.

Τσίπρας: Οταν το παιδί μου πεινάει, έχω δικαίωμα να κλέψω ένα κουτί γάλα.

Φλαμπουράρης: Εχουμε κάθε δικάιωμα να πάρουμε αυτά τα λεφτά.

Βαρουφάκης: Αν θέλουμε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη, δεν μπορούμε να κατάσχουμε τα λεφτά της ΕΚΤ…

Για τα αγγλικά του Τσίπρα: «»ευχάριστος τύπος, αλλά δεν έχει τα προσόντα»

Ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν εντυπωσιάστηκε από την πρώτη του γνωριμία με τον Αλέξη Τσίπρα ενώ φαίνεται να διατηρεί τη χειρότερη εντύπωση για τον νυν αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη.

Σε σημείο του βιβλίου, ο πρώην υπουργός Οικονομικών μεταφέρει την πρώτη εντύπωση που αποκόμισε όταν γνώρισε τον μετέπειτα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. «Όταν τον γνώρισα, είπα στη Δανάη [εννοεί την σύζυγό του], «ευχάριστος τύπος, αλλά δεν έχει τα προσόντα».

Ενώ προσθέτει πως του είχε τονίσει πολλάκις «αν θες να γίνεις πρωθυπουργός, πρέπει να μάθεις αγγλικά».

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών χαρακτηρίζει τον Γιώργο Χουλιαράκη ως «αποστάτη» και «τον ιδανικό άνθρωπο για να υπογράψει την παράδοση μας στην Τρόικα».

axiaplus.gr     

Ο Κατρούγκαλος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέο δημοψήφισμα: «Ο λαός να έχει τον λόγο σε σημαντικά ζητήματα»

«Η ΝΔ είναι αυτή που επιχειρεί, κατά συνταγματικά ανεπίτρεπτο τρόπο, να χρησιμοποιήσει τη Δικαιοσύνη ως πολιορκητικό κριό εναντίον μας», τονίζει ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος.

Υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ειδήσεις» ότι «ο δικαστής δεν είναι το στόμα που διαβάζει τον νόμο. Πρέπει να τον ερμηνεύει, και υπάρχουν περιπτώσεις δεκτικές προοδευτικής και συντηρητικής ερμηνείας από καλόπιστους και τίμιους εφαρμοστές του δικαίου. Άλλο αυτό, όμως, και άλλο να τελούν δικαστικοί λειτουργοί υπό εργαλειακή εξάρτηση από ένα κόμμα».

Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο διεξαγωγής δημοψηφίσματος για το Σύνταγμα υποστηρίζοντας ότι «οι ελίτ στην Ελλάδα και το πολιτικό κατεστημένο περιφρονούν και φοβούνται τη λαϊκή ετυμηγορία. Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και θέλουμε να έχει το λόγο για όλα τα σημαντικά ζητήματα».

Σε ερώτηση για το αν η κοινοβουλευτική πλειοψηφία «σπάσει» πριν το τέλος της τετραετίας δηλώνει ότι «οι ΑΝΕΛ αποτελούν αξιόπιστο και «μπεσαλή» σύμμαχο, παρά τις σημαντικές ιδεολογικές διαφορές μας».

 ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κάτι αλλάζει στις σχέσεις Τσίπρα-Καραμανλή...

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, μια ειδοποιός μεταστροφή στις παραδοσιακά καλές, εκλεκτικές σχέσεις μεταξύ του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ και του πρώην πρωθυπουργού (και του πολιτικού του περιβάλλοντος...) Κώστα Καραμανλή.

Έχει σχολιασθεί δια μακρών η τουλάχιστον περίεργη στάση της κυβέρνησης των Συριζανέλιων, αλλά και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα, να αφήνει... εκκωφαντικά στο απυρόβλητο τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης Καραμανλή. Για τα γενεσιουργά αίτια της κρίσης που οδήγησαν στα μνημόνια, κατά την ανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, ευθύνονται... γενικώς και αορίστως “οι κυβερνήσεις του δικομματισμού”. Οσάκις, δε, οι ευθύνες έχουν προσωποποιηθεί, αφορούν πάντα είτε την διακυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, είτε την οικουμενική κυβέρνηση Παπαδήμου, κατά κύριο λόγο, όμως, την διετία των “Σαμαροβενιζέλων”...

Ο Καραμανλής παρέδωσε ένα “διαχειρίσιμο” έλλειμμα, της τάξεως του 6,5%, σύμφωνα με την... δημιουργική λογιστική των τότε κυβερνώντων. Και η αποκάλυψη, με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οποία αποδέχθηκε και η ΕΕ αλλά και οι δανειστές, το 2010, ότι το πραγματικό έλλειμμα που άφησε η καραμανλική διακυβέρνηση, αποδόθηκε από την (αντιπολιτευόμενη τότε...)ΝΔ, αλλά ΚΑΙ τον επίσης αντιπολιτευόμενο ΣΥΡΙΖΑ, σε αλχημείες της “κομματικής” ηγεσίας της ΕΛΣΤΑΤ. Γι' αυτό και... εφτά χρόνια μετά και παρά τις αλλεπάλληλες αθωώσεις του, εξακολουθεί και σήμερα να διώκεται ο τότε επικεφαλής της υπηρεσίας κ. Α. Γεωργίου. Κάτι, που έχει εξοργίσει τους δανειστές, οι οποίοι απαιτούν ( ως προαπαιτούμενο του 4ου αριστερού μνημονίου...) όχι μόνο την πλήρη, επιτέλους, απαλλαγή του, αλλά και την καταβολή των δικαστικών εξόδων του από το κράτος. Και η κυβέρνηση μόλις προχθές, δείχνει να συμμορφώνεται, με σχετική τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο-σκούπα.

Γιατί αυτή η εκλεκτική μεταχείριση του Κώστα Καραμανλή από τον “ ικανό μικρό”, όπως αποκαλούσε μέχρι πρόσφατα τον κ. Τσίπρα ο πρώην πρωθυπουργός; Γιατί όλες  οι εξεταστικές που έχουν συσταθεί με κυβερνητική πρωτοβουλία αφορούν τις κυβερνήσεις από το...2010 και μετά, και πάντα μέχρι το τέλος του 2014; Γιατί ο κ. Τσίπρας δέχεται την εξεταστική για το πως φθάσαμε στην οικονομική κρίση που έχει προτείνει ο κ. Μητσοτάκης, υπό τον όριο να φορά ΜΟΝΟ το διάστημα 2010-2014; Όλες οι εκδοχές και οι... καχυποψίες, έχουν βάση αληθείας και είναι ευπρόσδεκτες. Ίσως, ο κ. Τσίπρας να ξεπληρώνει την “χάρη” που του προσέφερε ο Κώστας Καραμανλής... παραχωρώντας τον “Πάκη” του ως υποψήφιο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, από την διαδικασία εκλογής του οποίου ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να γίνουν πρόωρες εκλογές το 2015...Ίσως, πάλι, έχοντας από ... μέσα καλή πληροφόρηση για τα ενδοκομματικά τεκταινόμενα στην ΝΔ (την οποία ο πρώην Πρόεδρος θεωρεί κληρονομικό βιλαέτι του, και έχει λόγω στις εσωκομματικές διεργασίες), ο κ. Τσίπρας να θέλησε να χρησιμοποιήσει τον Καραμανλή, ως μοχλό εσωκομματικών αντιηγετικών εξελίξεων. Ξέρει ο πρωθυπουργός, ότι ο κίνδυνος για την παραμονή του στην εξουσία, τούτη την ώρα προσωποποιείται στον Κυριάκο. Άρα, κάθε κίνηση αποδυνάμωσης του, θεωρείται χρήσιμη...

Έτσι είχε το πολιτικό σκηνικό, σ' ότι αφορά τις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ-Καραμανλή, μέχρι πριν λίγες μέρες. Μέχρι να βγει ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε ομιλία του στην επαρχία και να πεί για πρώτη φορά ότι το δημόσιο έλλειμμα που άφησε η διακυβέρνηση Καραμανλή, ήταν όντως στο 15%! Λάθη στις διατυπώσεις του, κάνει ενίοτε ο κ. Τσίπρας. Αλλά τέτοιο λάθος, δεν θα το έκανε ποτέ! Κι' αν, ας πούμε, ήταν λάθος, δεν θα το επαναλάμβανε μια μέρα μετά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τζανακόπουλος. Βάλτε στην ζυγαριά και την “προθυμία” της κυβέρνησης να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των δανειστών, σ' ότι αφορά την περίπτωση του κ. Γεωργίου ( έγκληση της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου ν' ασκηθεί εκ νέου δίωξη στον κ. Γεωργίου, ίσως να εκτιμηθεί από το γκουβέρνο ως ακόμη ένα... “θεσμικό εμπόδιο”!) και είναι εύλογο να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα, πως μάλλον οι “μέρες κρασιού και λουλουδιών” Τσίπρα-Καραμανλή ανήκουν στο παρελθόν.

Αν, όντως, έτσι έχει η κατάσταση, ο ανήσυχος παρατηρητής των εξελίξεων θ' αναρωτηθεί τι συνέβη και σημειώνεται αυτή η μεταστροφή. Μια, αν όχι η πιθανότερη, εξήγηση, ίσως να είναι ότι οι εσωκομματικές ισορροπίες στην ΝΔ  έχουν αλλάξει, και τα παιγνίδια “εισοδισμού” του ΣΥΡΙΖΑ με την βοήθεια της “καραμανλικής συνιστώσας” του, να μην βρίσκουν την αναμενόμενη επιρροή τους.  

Μπορεί να θεωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι τα παλιά  δεξιά “κάστρα”  ξεθωριάζουν στον χρόνο και στις εξελίξεις, η απήχηση των “χρησμών” που βγαίνουν από τα υπόγειά τους  έχει εκμηδενισθεί. Έστω και για λόγους... αυτοσυντήρησης και... ανασύνταξης: εν όψει μια πιθανής εντυπωσιακής εκλογικής νίκης του Κυριάκου Μητσοτάκη, καμιά “συνιστώσα” της ΝΔ δεν επιθυμεί να μείνει εκτός μετεκλογικού κάδρου. Ούτε η... ομοφοβική, ούτε η υπέρμαχος του “Τάματος του Έθνους”, ούτε αυτή  που καλύπτει τους “τζάμπα μάγκες”...

Ο κ. Μητσοτάκης, ίσως κρίνει ότι για λόγους τακτικής και προεκλογικής συσπείρωσης, δεν είναι σκόπιμο από τώρα να ξεκαθαρίσει, ως εξουσία αύριο, “με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει...”. Αρκεί μόνο να το έχει αποφασίσει!

iefimerida.gr  

ΔΝΤ: Νωρίτερα η περικοπή του αφορολόγητου, αργότερα τα αντίμετρα ..!

Περικοπή του αφορολόγητου σε μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες το 2019 (μαζί με τις περικοπές των συντάξεων) προβλέπει το πρόγραμμα του ΔΝΤ, αλλά αντίμετρα όχι νωρίτερα από το 2023, καθώς εμμένει στη θέση του ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα την περίοδο 2018-2022.

Συγκεκριμένα προβλέπει ότι φέτος η Ελλάδα μπορεί να καταφέρει να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 1,8% του ΑΕΠ αλλά το 2018 δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 2,2% του ΑΕΠ ενώ τα επόμενα τρία χρόνια μπορεί να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ αλλά δεν θα έχει δημοσιονομικό περιθώριο να εφαρμόσει αντίμετρα μαζί με τα μέτρα που έχει δεσμευτεί να υλοποιήσει . Αν δηλαδή από το 2019 έως και το 2021 εφαρμοστούν αντίμετρα τότε το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι μικρότερο από το 3,5% του ΑΕΠ.

Σύμφωνα με το Ταμείο τα αντίμετρα ( 1% του ΑΕΠ από κοινωνικές δαπάνες το 2019 και 1% από φοροαπαλλαγές το 2020 ) αναμένεται να εφαρμοστούν από το 2023 . Τούτο με δεδομένο ότι τότε όταν ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα θα μειωθεί κοντά στο 2% του ΑΕΠ τότε μόνο θα μπορεί η Ελλάδα να επιτυγχάνει το στόχο αυτό χωρίς αποκλίσεις όπως προβλέπει το Ταμείο.

Τονίζεται παρόλα αυτά ότι η ελληνική πλευρά διαβεβαιώνει ότι οι φιλόδοξοι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% την περίοδο 2018 -2022 μπορούν αν επιτευχθούν και τα αντίμετρα θα εφαρμοστούν κανονικά την διετία 2019 -2020.

Η υστέρηση του 1,3 % του ΑΕΠ ( περίπου 2,45 δισ. ευρώ) σε σχέση με το στόχο για 3,5% του ΑΕΠ που προβλέπει το πρόγραμμα για το 2018 είναι και η βασική αιτία για την οποία το Ταμείο επιμένει ότι τελικά αν και η μείωση της έκπτωσης φόρου κατά 650 εκατ. ευρώ ( δηλαδή η μείωση της έμμεσου αφορολόγητου ) δεν θα εφαρμοστεί όπως συμφωνήθηκε το 2020 αλλά το 2019 μαζί με την περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις. 

Διακοπές στο αρχιπέλαγος Γκουλάγκ

Πηγαίναμε προς το Sani Hotel στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής (για δουλειά, δυστυχώς, όχι για διακοπές). Κάπου εκεί υπάρχει ένας δρόμος και μια ταμπέλα: “Προς Αγροτικές Φυλακές Κασσάνδρας”.

Ο Τηλέμαχος είδε την ταμπέλα, αλλά δεν είπε τίποτα. Το απόγευμα, όταν πλέον είχαμε γυρίσει σπίτι, παρατηρήσαμε ότι ήταν σκεφτικός.

“Σ’ αυτή τη φυλακή βάζουν τους αγρότες;” ρώτησε τελικά.

~~

Αγροτικές φυλακές για τους αγρότες, στρατιωτικές φυλακές για τους στρατιωτικούς, εμπορικές για τους εμπόρους, δημόσιες φυλακές για τους δημόσιους υπαλλήλους, θρησκευτικές φυλακές για τους θρήσκους, φτωχικές φυλακές για τους φτωχούς, ελευθεριακές φυλακές για τους ελεύθερους, φαντασιακές φυλακές για τους φαντασιόπληκτους.

~~

Του εξήγησα τι είναι οι αγροτικές φυλακές, όσο γνωρίζω κι εγώ.

“Καλά θα περνάνε εκεί”, είπε ο Τηλέμαχος.

Η περιοχή Σάνη είναι ένα παραδείσιο μέρος. Θάλασσα και δάσος, ησυχία και απέραντα χωράφια με ηλιοτρόπια που θα έκαναν τον Βαν Γκογκ να πάθει κρίση μανίας.

“Κανείς δεν περνάει καλά στη φυλακή”, του είπα.

“Καλύτερα εκεί, απ’ το να είναι στην πόλη”, απάντησε.

~~

Οι πόλεις είναι φυλακές από μόνες τους, ειδικά το καλοκαίρι. Όσο κι αν προσπαθείς να εξωραΐσεις την κατάσταση στο μυαλό σου (γνωστική ασυμφωνία λέγεται), βρίσκεσαι σ’ ένα κλουβί που βράζει, ανάμεσα σε τόσους άλλους που βλαστημάνε όταν έχει καύσωνα και βρίζουν όταν βρέχει.

Το καλοκαίρι όλοι θα ήθελαν να είναι κάπου αλλού. Αλλά μάλλον δεν είμαστε τόσο ελεύθεροι όσο θέλουμε να πιστεύουμε -έτσι ώστε να μπορούμε να πηγαίνουμε όπου θα θέλαμε.

~~

Μέσα στη φυλακή μου κι εγώ, βρίσκω τρόπους για ν’ αντέξω. Ακριβώς όπως είπε ο Μαντέλα, αγαπάω το κελί μου, τρώω το φαΐ μου και διαβάζω πολύ.

Η αγορά βιβλίων είναι πολυτέλεια για μένα (εφόσον μπορώ να δανείζομαι απ’ τη δημοτική βιβλιοθήκη, αλλιώς θα ήταν ανάγκη σαν το ψωμί). Όμως κάθε φορά που δέχομαι μια δωρεά (στο donate που έχω στο μπλογκ) σκέφτομαι: “Ωραία! Θ’ αγοράσω εκείνο το βιβλίο που…”

Μ’ αυτό τον τρόπο, χάρη σε μια δωρεά, αγόρασα σήμερα ένα βιβλίο που με ψάχνει πολύ καιρό (τα βιβλία επιλέγουν πότε θα τα διαβάσεις, λες και ξέρουν πότε είσαι έτοιμος γι’ αυτά).

Αλλά ίσως έπρεπε να συμπέσει με την κακοδικία της Ηριάννας -και του Περικλή, λίγο μετά την αθώωση του Θεοφίλου (και τα πέντε χαμένα χρόνια στις αναρχικές φυλακές).

Το βιβλίο είναι το “Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ” του Σολζενίτσιν.

~~

Φυλακές πάντα υπήρχαν, όσο υπάρχουν άνθρωποι. Καιι τόσα βιβλία έχουν γραφτεί για τις φυλακές.

“Το νούμερο 31328” του Βενέζη αναφέρεται στα Τάγματα Εργασίας (αμελέ ταμπουρού, πώς να το ξεχάσεις;) όπου έστειλαν οι νεότουρκοι τους μικρασιάτες έλληνες.

Ο Λουντέμης στο “Οδός Αβύσσου αριθμός 0”, γράφει για τη φρίκη της Μακρόνησου.

Ο Χρόνης Μίσσιος, στο “Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς”, για όλες τις φυλακές που είδε.

Ο Καμπανέλλης για το Στρατόπεδο Εξόντωσης Μαουτχάουζεν.

Ο Κοροβέσης στο “Ανθρωποφύλακες” για τις φυλακές της χούντας.

Κι ο Τζορτζ Όργουελ για τις φυλακές που θα ‘ρθουν (προβλέποντας και τα ψυχολογικά βασανιστήρια στο Γκουαντάναμο).

~~

Στο πρώτο κεφάλαιο ο Σολζενίτσιν αναφέρεται στις συλλήψεις, έτσι όπως συνέβαιναν ακατάπαυστα στη Σοβιετική ένωση από το 1919 ως το 1956.

“Η σύλληψη! Χρειάζεται να πούμε πως είναι ανατροπή ολόκληρη της ζωής σας; Πως είναι αστροπελέκι που σε χτυπάει κατακέφαλα; Πως είναι μια αδιανόητη ψυχική αναστάτωση, που δεν μπορεί ο καθένας να τη συνηθίσει και γλιστράει συχνά στην παραφροσύνη;

Ο κόσμος έχει τόσα κέντρα όσα και ζωντανά πλάσματα. Ο καθένας μας είναι το κέντρο του κόσμου κι ο κόσμος θρυμματίζεται όταν κάποιος σας σφυρίξει: Συλλαμβάνεστε!”

Η Γκεπεού, η σοβιετική μυστική αστυνομία, είχε μάθει πολλά απ’ την τσαρική αστυνομία. Το πιο σημαντικό ήταν να αιφνιδιάσει τον ένοχο (γιατί όποιος ήταν ύποπτος, ήταν αυτομάτως και ένοχος).

Συλληψολογία: Οι συλλήψεις χωρίζονται σε κατηγορίες, σύμφωνα με διάφορα κριτήρια. Νυχτερινές και ημερήσιες, κατ’ οίκον, στον τόπο εργασίας και στο δρόμο ή στο ταξίδι, για πρώτη ή δεύτερη φορά, ατομικές ή ομαδικές

Χωρίζονται επίσης με τον βαθμό του απαιτούμενου αιφνιδιασμού και από τη σημαντικότητα της έρευνας που δόθηκε εντολή να γίνει, αν πρέπει να σφραγιστούν δωμάτια ή ολόκληρο το σπίτι. Επαινούν εκείνους που στη διάρκεια μιας έρευνας δεν βαρέθηκαν να σκαλίσουν δυο τόνους κοπριά, έξι κυβικά μέτρα ξυλείας, άδειασαν τον βόθρο, έψαξαν σε σπίτια σκύλων και σε κοτέτσια, έβγαλαν έμπλαστρα και μεταλλικά δόντια.

Είτε τον συλλάμβανε μέρα είτε νύχτα, είτε στο σπίτι του είτε στη δουλειά ή στον δρόμο, ο ένοχος έπρεπε τόσο να ξαφνιαστεί ώστε η μόνη αντίδραση του να είναι οι λέξεις: “Εμένα; Γιατί;”

Η αστυνομία ποτέ δεν του έλεγε περισσότερα για τις κατηγορίες (ακριβώς όπως οι δύο αστυνομικοί στη Δίκη του Κάφκα). Έτσι κάθε Γιόζεφ Κ, κάθε ΖΕΚ (κρατούμενος) ακολουθούσε πειθήνια τους φύλακες, βέβαιος για την αθωότητα του, βέβαιος πως η αλήθεια θα λάμψει.

Ελάχιστοι, λέει ο Σολζενίτσιν, αντέδρασαν. Κι εκείνοι χλιαρά.

Όλοι οι άλλοι, του συγγραφέα συμπεριλαμβανομένου, ακολούθησαν τους αστυνομικούς, βέβαιοι ότι είχε γίνει κάποιο λάθος. Κι όταν βρίσκονταν πλέον στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, στα Γκουλάγκ, ήταν αργά για να αντιδράσουν.

Βασικό γνώρισμα των πολιτικών συλλήψεων στον τόπο μας ήταν το γεγονός ότι πιάνονταν άνθρωποι εντελώς αθώοι, που γι’ αυτό ακριβώς ήταν απροετοίμαστοι και για την παραμικρή αντίσταση.

Αυτό δημιουργούσε ένα γενικό αίσθημα υποταγής στη μοίρα, και την την εντύπωση πως είναι αδύνατον να ξεφύγεις απ’ την Γκεπεού ή τη Νι-Κα-Βε-Ντε.

Οι άνθρωποι, φεύγοντας κάθε μέρα για τη δουλειά τους, αποχαιρετούσαν την οικογένεια τους, γιατί δεν ήταν σίγουροι ότι θα γυρίσουν το βράδυ. Ακόμα και τότε δεν προσπαθούσαν σχεδόν ποτέ να το σκάσουν ή να αντιδράσουν. Κι αυτό ακριβώς χρειαζόταν: Το ήσυχο αρνί είναι ό,τι πρέπει για τον λύκο.

~~

Ο Σολζενίτσιν πήρε το βραβείο Νόμπελ επειδή η Σουηδική Ακαδημία τον βρήκε αρκετά αντικομμουνιστή (τι άλλο θα μπορούσε να ήταν, μ’ αυτά που είχε δει και ζήσει;)

Όμως δεν πρέπει να μπερδευόμαστε, όταν διαβάζουμε τις εκκαθαρίσεις που έκαναν οι Σοβιετικοί. Τις φυλακές, δεν τις δημιουργούν τα πολιτικά συστήματα.

Είτε πρόκειται για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, είτε για τα Γκουλάγκ των Σοβιετικών, είτε για τα κολαστήρια των απανταχού δικτατοριών, είτε για τα Γκουαντάναμο του “ελεύθερου κόσμου”, είτε για τα στρατόπεδα “φιλοξενίας” προσφύγων στο πίσω μέρος της αυλής μας.

Οι φυλακές, όπως και τα πολιτικά συστήματα, είναι ανθρώπινες κατασκευές. Εμείς είμαστε τα Γκουλάγκ.

Καθώς ακολουθούσαμε τον μακρύ, λοξό δρόμο της ζωής μας, τρέχαμε ευτυχισμένοι ή σερνόμαστε δυστυχισμένοι μπροστά από φράχτες, φράχτες, φράχτες. Και δεν κάναμε ποτέ τη σκέψη: Τι να βρίσκεται από πίσω τους;

Δεν επιχειρήσαμε ούτε με τα μάτια, ούτε με τη σκέψη να κοιτάξουμε πίσω απ’ αυτούς τους φράχτες -κι όμως εκεί ακριβώς αρχίζει η χώρα Γκουλάγκ, δίπλα μας, εντελώς δίπλα μας, δυο μέτρα από μας.

Ούτε προσέξαμε ποτέ, σ’ αυτούς τους φράχτες, τον αμέτρητο αριθμό από τις κλειδαμπαρωμένες, καλά καμουφλαρισμένες πόρτες και αυλόπορτες. Όλες, όλες αυτές οι αυλόπορτες ήταν ετοιμασμένες για μας.

~~

Κάποιος μπορεί να πει ότι δεν ζούμε την τρομοκρατία, έτσι όπως την έζησαν οι συγκαιρινοί του Σολζενίτσιν. Όχι τουλάχιστον εμείς, οι δυτικοί.

Θα έχει δίκιο: Η νεοφιλελεύθερη τρομοκρατία είναι διαφορετική απ’ τη σοβιετική.

Οι φυλακές, κι οι φυλακισμένοι, κοστίζουν (στις ΗΠΑ έχουν κάνει τις φυλακές ιδιωτικές επιχειρήσεις). Άλλωστε είναι προτιμότερο να είσαι έξω, “ελεύθερος”, και να παράγεις, να δουλεύεις, να καταναλώνεις, παρά να σε τρέφει το κράτος.

Πλέον συλλαμβάνονται λίγοι πολιτικοί κρατούμενοι, παραδειγματικά, και τα media φροντίζουν να συμπληρώσουν το έργο της αντιτρομοκρατικής, προκειμένου κανείς να μην αντιδράσει.

Όσοι μένουμε έξω τρομοκρατούμαστε οικονομικά. Επιβιώνουμε δια της βίας και μαθαίνουμε (πάντα απ’ τα media) ότι η επόμενη χρονιά θα είναι ακόμα χειρότερη για μας. Αν δεν μείνουμε άστεγοι, αν δεν μείνουμε άνεργοι, αν δεν μείνουμε ανασφάλιστοι, θα πρέπει να ευχαριστούμε τον θεό και την τύχη.

Στρατιές από υποαπασχολούμενους δυτικούς, με μισθό κάτω απ’ τα όρια της φτώχειας, παρακολουθούν reality και αγώνες πανηγυρίζοντας. Βλέπουν τους “ηγέτες”, τους τραπεζίτες και τους μαφιόζους να συσσωρεύουν πλούτη, βλαστημούν το γυαλί και συνεχίζουν να εργάζονται για 490 ευρώ (αν έχουν δουλειά). Το ήσυχο αρνί είναι ό,τι πρέπει για τον λύκο.

Στριμώχνονται για ένα μπάνιο στην εθνική οδό, χαίρονται για δέκα αυγουστιάτικες μέρες στην καλύτερη περίπτωση, κι έπειτα επιστρέφουν στα αστικά γκουλάγκ της ζωής τους.

~~

Ο Κόσμος άλλαξε, αυτό είναι αλήθεια. Όμως όλοι -και καθένας χωριστά, προπάντων αυτό, πάντα χωριστά- συνεχίζουμε να είμαστε το κέντρο του κόσμου. Κανείς δεν θέλει να ξέρει τι υπάρχει πίσω απ’ τους φράχτες.

Κι όταν έρθει η ώρα της σύλληψης, της εκμετάλλευσης, της απόλυσης, της φτώχειας, της κατάσχεσης, ρωτάμε: “Εμένα; Γιατί;”

Αλλά, φυσικά, κανείς δεν θα σου απαντήσει.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τα αποσπάσματα είναι από το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, εκδόσεις Πάπυρος, μετάφραση Κίρα Σίνου (πιο γνωστή για τα παιδικά της βιβλία. Το “Στη χώρα των μαμούθ” θυμάμαι ότι το διάβασα όταν ήμουν 10 χρονών, άρρωστος με ανεμοβλογιά.)

Ευχαριστώ πολύ τους φίλους που με βοήθησαν (μέσω donate) να αποκτήσω αυτό το σπουδαίο βιβλίο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γελωτοποιός https://sanejoker.info/2017/07/gulag.html

Περιφέρεια Μακεδονίας: Το 30,5% κατοίκων της Πτολεμαΐδας εμφανίζουν καρκίνο

Σε ποσοστό 30,5% του πληθυσμού τα κρούσματα καρκίνου στην Πτολεμαΐδα, τονίζει ο αντιπεριφερειάρχης Υγείας της Περιφέρειας Δ. Μακεδονίας και ζητεί να στελεχωθεί η Ογκολογική Κλινική

Την επιτακτική ανάγκη στελέχωσης της Ογκολογικής Κλινικής του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου με δύο ογκολόγους-παθολόγους, καθώς τα κρούσματα καρκίνου στη ευρύτερη περιοχή της Πτολεμαΐδας φτάνουν σήμερα το 30,5% του τοπικού πληθυσμού, υποστηρίζει σε επιστολή του προς την ηγεσία του υπουργείου Υγείας ο αντιπεριφερειάρχης Υγείας της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας (ΠΔΜ), Σταύρος Γιαννακίδης.

«Επτά στους δέκα θανάτους στην ευρύτερη περιοχή της Πτολεμαΐδας οφείλονται σήμερα σε καρκίνο ή σε θρομβοεμβολική νόσο (έμφραγμα, εγκεφαλικό, πνευμονική εμβολή) και μόλις τρεις στους δέκα αποδίδονται σε άλλες αιτίες. Τα κρούσματα καρκίνου είναι κατά 16% περισσότερα σε σχέση με το 1950 και ο αριθμός αυξάνεται κάθε δεκαετία με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Σήμερα τα κρούσματα καρκίνου φτάνουν στο 30,5%. Επιπλέον, μειώνεται ο μέσος όρος ηλικίας θανάτου στην περιοχή. Η μεγαλύτερη αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου παρατηρήθηκε στην ηλικιακή ομάδα 45 – 65 ετών, ενώ μικρότερη αύξηση παρατηρείται στην ομάδα άνω των 65» τονίζει ο κ. Γιαννακίδης. Επιπλέον, επισημαίνει ότι: «Αυτή η εκπληκτική και συνάμα τραγική διαπίστωση έρχεται να επιβεβαιώσει με τον χειρότερο τρόπο το τίμημα που πληρώνουμε, όλοι όσοι ανήκουμε στην ευρύτερη περιοχή της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας με την πρόσθετη επιβάρυνση των λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ».

Σε ό,τι αφορά την κατάσταση του Μποδοσάκειου, ο κ. Γιαννακίδης αναφέρει ότι η Παθολογική Κλινική με 37 κλίνες λειτουργεί με τρεις παθολόγους, ότι έχει διοριστεί και διευθυντής παθολόγος και από το 2008 λειτουργεί τμήμα Ογκολογίας - Χημειοθεραπείας με έναν επιμελητή Α' παθολόγο - ογκολόγο και μια επικουρική παθολόγο. Τον Φεβρουάριο του 2017 διορίστηκε επικουρικός παθολόγος – ογκολόγος επιμελητής Β'. Ωστόσο, όπως εξηγεί ο κ. Γιαννακίδης, ο μόνιμος παθολόγος ογκολόγος και η επικουρική παθολόγος διορίστηκαν σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και αυτό έχει τεράστιο αντίκτυπο στην εύρυθμη λειτουργία του ογκολογικού τμήματος.

«Στο μοναδικό Ογκολογικό Τμήμα της ΠΔΜ που έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετεί ασθενείς από την ΠΔΜ και λόγω του αυξημένου αριθμού των περιστατικών παρουσιάζεται αδυναμία αντιμετώπισης τους. Μάλιστα νοσηλεύονται αρκετά από αυτά τα βαριά περιστατικά στην ήδη υποστελεχωμένη Παθολογική Κλινική με τους περίπου 10 νοσηλευτές, που και αυτοί αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες της. Zητούμε άμεσα την τοποθέτηση δύο ογκολόγων - παθολόγων και αιματολόγων ιατρών για την στελέχωση της Ογκολογικής Κλινικής έτσι ώστε με την ορθή και άρτια λειτουργία της να μην χρειάζεται οι ασθενείς να καταφεύγουν σε πλησιεστέρα νοσοκομεία, όπως της Θεσσαλονίκης και Ιωαννίνων. Είναι σαφές ότι το 80% περίπου τον περιστατικών πηγαίνει αναγκαστικά σε Κεντρικά Ογκολογικά κέντρα (Θεαγένειο, Παπαγεωργίου, Ιωαννίνων, ιδιωτικά θεραπευτήρια) με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία τους αλλά και την πολύ μεγάλη συμφόρηση των παραπάνω κέντρων. Είναι επιτακτική ανάγκη η λειτουργία της Ογκολογικής Κλινικής Δυτικής Μακεδονίας στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο για τους λόγους που σας προανέφερα» τονίζει στην επιστολή του ο κ. Γιαννακίδης.     

 news247.gr   

66% των ψαρικών που καταναλώνουν οι Έλληνες είναι εισαγόμενα

Πώς γίνεται μια χώρα, όπως η Ελλάδα, με τόσο μεγάλη παράδοση στην αλιεία, να εισάγει σήμερα το 66% των ψαριών που καταναλώνει; Από πότε η αλιεία στις ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου δεν μπορεί να στηρίξει τις ανάγκες των καταναλωτών και οι εισαγωγές έχουν αγγίξει τα 5 εκατομμύρια τόνους ετησίως; Μπορεί η καταπολέμηση της υπεραλίευσης και η υπεύθυνη κατανάλωση ψαρικών να αλλάξουν την εικόνα; Η νέα έκθεση του WWFρίχνει φως στις «διαδρομές του ψαριού» στη Μεσόγειο» και καλεί για αλλαγή πορείας! 

  

Τα Μεσογειακά κράτη της ΕΕ - Κροατία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Σλοβενία, Ισπανία και Πορτογαλία - τα οποία αναλύονται στη νέα έκθεση του WWF,Seafood and the Mediterranean: local tastes, global markets (Θαλασσινά και Μεσόγειος: τοπικές προτιμήσεις, παγκόσμιες αγορές), συγκαταλέγονται στους μεγαλύτερους καταναλωτές ψαρικών παγκοσμίως. Η περιοχή έχει ετήσια μέση κατανάλωση 33,4 κιλών ψαρικών κατ’ άτομο, τη στιγμή που ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 22,9 κιλά και ο διεθνής μέσος όρος 19,2 κιλά. Αναφορικά με την Ελλάδα, ιδιαίτερα υψηλή είναι η ετήσια κατανάλωση ψαρικών κατ’ άτομο, η οποία αγγίζει τα 19,6 κιλά, εκ των οποίων το 66% είναι εισαγόμενα, το 22% προϊόντα εγχώριας υδατοκαλλιέργειας και μόνο το 12% προϊόντα εγχώριας αλιείας. Αντίστοιχα, η κατανάλωση στην Πορτογαλία είναι 56,8 κιλά, τα οποία αντιστοιχούν σε πάνω από ένα κιλό ψαρικών κατ’ άτομο την εβδομάδα, ενώ η Ισπανία έχει την επόμενη υψηλότερη κατανάλωση, με 42,4 κιλά ψαριών.

Επιπλέον, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μελέτη, το μεγαλύτερο ποσοστό των ψαρικών που πωλούνται στις αγορές της Μεσογείου είναι εισαγόμενα και προέρχονται, κυρίως από αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ σημειώνεται παράλληλα, ότι για κάθε κιλό ψαρικών που αλιεύονται ή εκτρέφονται στα μεσογειακά κράτη της ΕΕ, σχεδόν δύο ακόμα κιλά εισάγονται από άλλες χώρες.

Για να κατανοήσει κανείς  την κλίμακα του εμπορίου αρκεί να αναφέρουμε ότι τα μεσογειακά κράτη της ΕΕ καταναλώνουν σχεδόν 7,5 εκατομμύρια τόνους ψαρικών ετησίως. Παρόλα αυτά, εξ αυτών μόνο οι 2,75 εκατομμύρια τόνοι προέρχονται από εγχώριες πηγές. Αυτό σημαίνει ότι αφενός για να καλύψουμε τη ζήτηση, κάθε χρόνο αναζητούμε από άλλες χώρες 5 εκατομμύρια τόνους ψαρικών και αφετέρου, ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στις αναπτυσσόμενες χώρες κυρίως, εξαρτώνται από αυτήν την υψηλή ζήτηση ψαρικών στη Μεσόγειο. Σημειώνεται μάλιστα ότι  τα μεσογειακά κράτη της ΕΕ απορροφούν το 36% όλων των ψαρικών που εισάγονται από τρίτες χώρες. Μεγάλο μέρος των εισαγωγών προέρχεται από τη Βόρεια Αφρική (Μαρόκο, Τυνησία, Αλγερία, Λιβύη), ενώ σημειώνεται ότι το 2014, τα μεσογειακά κράτη της ΕΕ εισήγαγαν περίπου 1,8 εκατομμύρια τόνους από αναπτυσσόμενες χώρες της περιοχής (Μαρόκο, Τυνησία, Αλγερία, Λιβύη, Μαυριτανία, Αίγυπτος και Τουρκία).

Τα πράγματα όμως, δεν ήταν έτσι και στο παρελθόν. Παλαιότερα, η Μεσόγειος είχε μεγάλη επάρκεια ψαρικών, σε αντίθεση με σήμερα που η υπεραλίευση, η παράνομη, λαθραία και άναρχη αλιεία, αλλά και η μη υπεύθυνη κατανάλωση ψαρικών θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή στις θάλασσές μας.

Ο Marco Costantini, υπεύθυνος του Μεσογειακού γραφείου του WWF για θέματα αλιείας δήλωσε: «Η κατάσταση στη Μεσόγειο αντανακλά την παγκόσμια κρίση στον τομέα της αλιείας. Πρέπει επειγόντως να διαχειριστούμε καλύτερα τις σχέσεις μας με τα ψάρια και τις θάλασσές μας, και να εντάξουμε την έννοια της βιωσιμότητας στο επίκεντρο των αγορών ψαρικών στην περιοχή μας».

Η λύση είναι στα χέρια μας με το WWF Fish Guide

Μέρα με τη μέρα τα ψάρια χάνονται και οι θάλασσές μας στερεύουν λόγω της υπεραλίευσης. Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα με παγκόσμιες περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις που έχει όμως μια πολύ απλή λύση: την υπεύθυνη κατανάλωση ψαρικών. Επιλέγοντας βιώσιμα ψαρικά προστατεύουμε το θαλάσσιο περιβάλλον και διασφαλίζουμε ότι τα ψάρια δεν θα χαθούν από τις θάλασσές μας. Και πώς μπορούμε να επιλέξουμε τα ψαρικά μας υπεύθυνα; Με το WWF Fish Guide app, τον Οδηγό Υπεύθυνης Κατανάλωσης Ψαρικών του WWF έχουμε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται να ξέρουμε πριν αγοράσουμε ή πριν παραγγείλουμε ψαρικά, είτε εγχώρια είτε εισαγόμενα.

Το WWF Fish Guide διατίθεται δωρεάν για συσκευές Android και iOS, λειτουργεί και offline χωρίς να απαιτείται σύνδεση στο Διαδίκτυο, ενώ εκτός από τις συστάσεις του WWF περιλαμβάνει και πρωτότυπες συνταγές από διάσημους σεφ απ’ όλο τον κόσμο που στηρίζουν την εκστρατεία του WWF για την υπεύθυνη κατανάλωση ψαρικών.

Κατεβάστε το WWF Fish Guide και βάλτε το δικό σας λιθαράκι για υγιείς θάλασσες, γεμάτες ψάρια!  











WWF