Γαλλικές εκλογές, η τιμωρία του κατεστημένου

Οι χαμηλές επιδόσεις της γαλλικής οικονομίας σε συνδυασμό με τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε γαλλικό έδαφος εξίσωσαν σε αντιδημοφιλία τον Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ με τον προκάτοχο του Νικολά Σαρκοζί. Σκεπτικισμός και αβεβαιότητα είναι το σκηνικό, αφού η προεκλογική εκστρατεία χαρακτηρίζεται από μικρές ανατροπές, αρκετή σκανδαλολογία, σκληρή ρητορική, μικρά ποσοστά των υποψήφιων και πολλούς αναποφάσιστους.

Οι Γάλλοι νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από το κατεστημένο. Σε πολλές επαρχιακές πόλεις όπου βιομηχανίες έκλεισαν και η ανεργία μαστίζει αρνούνται να ανοίξουν την πόρτα τους στους υποστηρικτές των υποψήφιων και είναι αμφίβολο εάν θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό της οικονομικής δυσπραγίας και της κατάρρευσης των Σοσιαλιστών, το τελευταίο διάστημα εισέρχεται δυναμικά ένα αουτσάιντερ, ένας showman με το σακάκι του προέδρου Μάο: ο υποψήφιος της Αριστεράς, Ζαν Λυκ Μελανσόν, που καλεί τους πολίτες να επαναστατήσουν απέναντι στην παγκοσμιοποιημένη ελίτ της Γαλλίας, υπόσχεται περισσότερους φόρους για τους πλούσιους, γενναίες δημόσιες δαπάνες, εβδομάδα 32 ωρών εργασίας, σύνταξη στα 60 και αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών συνθηκών κραδαίνοντας την απειλή της εξόδου της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με γνωστή την έως σήμερα στάση των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών και ιδιαίτερα της Γερμανίας σε ανάλογες περιπτώσεις, η σύγκρουση του Μελανσόν με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει σαν πιθανότερο αποτέλεσμα την εξοδο της Γαλλίας.

Ο κεντρώος υποψήφιος Εμανουέλ Μακρόν, με το σοσιαλιστικό παρελθόν, συνεχίζει να γοητεύει με την αισιόδοξη καμπάνια του, τον «λογικό λόγο» του, τις άριστες τεχνοκρατικές περγαμηνές του και την υπόσχεσή του για ολική ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Γεμίζει στάδια παρά το γεγονός ότι δεν έχει καν διορίσει υπεύθυνο προεκλογικής εκστρατείας. Υπόσχεται επενδύσεις, αλλαγές και φυγή μπροστά. Η μεταρρύθμιση δεν είναι αρκετή λέει, η Γαλλία χρειάζεται Μεταμόρφωση! Το πρόγραμμά του είναι το μόνο που απαντά με γνώση και μακριά από «εύηχα συνθήματα» στην στασιμότητα της γαλλικής οικονομίας σε μια προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση: να παντρέψει τις απαραίτητες αλλαγές στην οικονομία με σοβαρά δίχτυα προστασίας των εργαζόμενων και των αδύναμων. Ο Μακρόν επιχειρεί την υπέρβαση του δίπολου «Αριστερά - Δεξιά» με ένα μείγμα φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής - αλλαγών με κοινωνικό πρόσημο - ασφάλειας και οικονομικού πατριωτισμού.

Η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου Μαρί Λε Πεν δείχνει στις τελευταίες δημοσκοπήσεις να χάνει την αρχική της δύναμη και θα χρειαστεί να αγωνιστεί πολύ για να περάσει στον δεύτερο γύρο. Βαθιά αντιευρωπαϊκή, εισπράττει το πιο δυνατό χειροκρότημα όταν ζητάει «τα λεφτά που σκορπάμε για τους μετανάστες, να τα δώσουμε στους φτωχούς των δρόμων μας». Οι σχέσεις της με τη Ρωσία υπαρκτές και καταγεγραμμένες σε βαθμό που υπάρχουν ισχυρισμοί για χρηματοδότηση από το Κρεμλίνο. Ο βαθμός ανάμειξης του ρωσικού παράγοντα στις γαλλικές εκλογές είναι δύσκολο να αποδειχτεί επί του παρόντος, υπάρχουν όμως οι καταγγελίες του Μακρόν για επιθέσεις και χακάρισμα της καμπάνιας του από κέντρα συνδεόμενα με τη Ρωσία. Το προηγούμενο των αμερικανικών εκλογών καθιστά αυτούς τους ισχυρισμούς άξιους διερεύνησης.

Μία εξίσου ενδιαφέρουσα περίπτωση όμως είναι και ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, Φρανσουα Φιγιόν, αφού αποδείχτηκε εξαιρετικά ανθεκτικός παρά την πίεση από τα δεξιά του καθώς και τα πολλαπλά σκάνδαλα και τα σαφέστατα ερωτηματικά που τίθενται ως προς την ηθική του. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν κατάφερε να τον ρίξει ποτέ κάτω από το 18%, ποσοστό που τελικά αποτελεί μάλλον το σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων της παραδοσιακής δεξιάς παράταξης της Γαλλίας. Ενδεχομένως και να φτάσει να ευνοηθεί τελικά από την κόπωση του εκλογικού σώματος από τη σκανδαλολογία! Η καμπάνια του βασίζεται σε σκληρά δεξιά θέματα που έλκουν τους ψηφοφόρους του Εθνικού μετώπου αλλά και ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται κεντρώοι ή προοδευτικοί. «Όταν η μεσαία τάξη υποφέρει, ολόκληρη η Γαλλία είναι άρρωστη» αναφωνεί, υποσχόμενος σε 10 χρόνια η Γαλλία να έχει πάρει την ευρωπαϊκή ηγεμονία από τη Γερμανία. Μη μας φανεί παράξενο εάν την επομένη των εκλογών συζητάμε πώς και γιατί οι μετανάστες δεύτερης γενιάς ή πρώην σοσιαλδημοκράτες ψήφισαν Φιγιόν...

Τέλος ο υποψήφιος του σοσιαλιστικού κόμματος Μπενουά Αμόν έκανε μια μάλλον βαρετή προεκλογική εκστρατεία, αφοπλισμένος από την απογοητευτική προεδρία Ολάντ αλλά και εκτοπισμένος από τον Αριστερό Μελανσόν με τη σαφή ρητορική και τις νέες τεχνολογίες στο πλευρό του.

Όπως πολλές ακόμη δυτικές χώρες έτσι και η Γαλλία - κάτω από την πίεση της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και των μεταναστευτικών ροών - είναι μια χώρα που οι πολίτες της είναι θυμωμένοι με το κατεστημένο και βαθιά απογοητευμένοι από την παρακμιακή της πορεία. Θέλουν να τιμωρήσουν τις ελίτ, θέλουν να πέσουν κεφάλια, θέλουν όλα να αλλάξουν για να ξαναγίνουν όπως ήταν στο παρελθόν...

Σε πραγματικό χρόνο τα ποσοστά των υποψηφιών εν όψει του α' γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία:      

Κατερίνα Διαμαντοπούλου Οικονομολόγος - Πρώην Περιφερειάρχης

huffingtonpost.gr

Νοσταλγός της χούντας ο Ψωμιάδης

Με δύο διαδοχικές αναρτήσεις στο facebook, ανήμερα της «μαύρης» επετείου της χούντας, ο πρώην νομάρχης Θεσσαλονίκης υπεραμύνεται του… έργου του δικτάτορα Παπαδόπουλου και βάλλει εναντίον όσων μιλούν για την 21η Απριλίου:

efsyn.gr     

Κόλαση στη Βενεζουέλα: 13 νεκροί τη νύχτα σε ταραχές στο Καράκας

Τουλάχιστον 13 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στο Καράκας κατά τη διάρκεια των ταραχών που ξέσπασαν τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, ανακοίνωσε η εισαγγελία της Βενεζουέλας, με αποτέλεσμα να αυξηθεί στους 20 ο αριθμός των νεκρών στο κύμα διαδηλώσεων που ξεκίνησαν πριν από 3 εβδομάδες, στις αρχές Απριλίου, εναντίον του προέδρου Νικολάς Μαδούρο.

Σε ένα δελτίο τύπου που εξέδωσε, η εισαγγελία γνωστοποίησε «τον θάνατο 13 ανθρώπων», ορισμένων εξ αυτών από ηλεκτροπληξία, ενώ άλλοι σκοτώθηκαν από σφαίρες. Στην ίδια ανακοίνωση συμπληρώνεται ότι επίσης 6 άνθρωποι τραυματίστηκαν «κατά τη διάρκεια των βίαιων επεισοδίων που εκτυλίχθηκαν» στη συνοικία Ελ Βάγιε, στο νοτιοδυτικό τμήμα της πρωτεύουσας της Βενεζουέλας.

Σύμφωνα με έναν πυροσβέστη, ο αριθμός των ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους από ηλεκτροπληξία ανέρχεται σε 8.

Το περιστατικό συνέβη όταν μια ομάδα προσώπων εισέβαλε σε ένα αρτοποιείο με στόχο να το λεηλατήσει, στη συνοικία Ελ Βάγιε, σύμφωνα με τον πυροσβέστη, που δεν θέλησε να κατονομαστεί.

Το πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς μεταδίδει ότι προς το παρόν δεν έχει καταστεί εφικτό να επιβεβαιωθούν οι ακριβείς συνθήκες που συνέβη το περιστατικό από ιατρικές πηγές ή άλλους αξιωματούχους.

Άλλοι εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν στις ταραχές που ξέσπασαν στο περιθώριο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, όπου οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις ασφαλείας.

«Χθες γύρω στις 9 ή το 10 το βράδυ τοπική ώρα η κατάσταση επιδεινώθηκε ανησυχητικά, μια ομάδα ανθρώπων που ήταν οπλισμένοι ήρθαν… και άρχισαν τις λεηλασίες» δήλωσε ο Χάνε Μουσταφά, ιδιοκτήτης ενός μικρού σούπερ μάρκετ στο Ελ Βάγιε.

«Η κατάσταση ασφαλείας δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης. Χάσαμε τα πάντα εδώ» συμπλήρωσε ο ίδιος.

ΑΠΕ   - ΜΠΕ 

ΑΣΕΠ: Τη Δευτέρα οι αιτήσεις για ΕΛΣΤΑΤ, ΟΣΕ, ΕΑΑ, Εθνικό Τυπογραφείο

Tην ερχόμενη Δευτέρα 24 Απριλίου ξεκινούν οι αιτήσεις μέσω ΑΣΕΠ για 48 προσλήψεις (17 θέσεις ΠΕ, 8 ΤΕ, 22 ΔΕ και 1 ΥΕ) μόνιμου προσωπικού στον ΟΣΕ, το Εθνικό Τυπογραφείο, την Εθνική Αναλογιστική Αρχή και την ΕΛΣΤΑΤ.

Πρόκειται για την προκήρυξη 3Κ/2017, η προθεσμία για την οποία λήγει στις 8 Μαΐου 2017, ημέρα Δευτέρα.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΘΕΣΕΩΝ:

α) ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ (Ε.Α.Α.)

Αποστολή της είναι ο αξιόπιστος έλεγχος και η επιστημονικά τεκμηριωμένη παρακολούθηση των κρίσιμων, οικονομικών κυρίως, μεγεθών που αναφέρονται στη βιωσιμότητα του συνολικού Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και των επί μέρους φορέων του.

Οι κατωτέρω ειδικότητες έχουν κύριο αντικείμενο απασχόλησης:

ΠΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ: Υποστήριξη στην εφαρμογή του Κλαδικού Λογιστικού Σχεδίου με όλες τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την οικεία νομοθεσία. Ανάληψη ευθύνης λογιστικής παρακολούθησης ήτοι κλείσιμο μηνών και έτους, απολογισμοί, ισολογισμοί, προϋπολογισμοί, δηλώσεις ΦΠΑ, φόρου εισοδήματος, έκδοση μισθοδοσίας.

Παροχή συμβουλών και επεξηγήσεων λογιστικού και μηχανογραφικού περιεχομένου στο προσωπικό της Αρχής.

ΠΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ: Εύρυθμη ρύθμιση όλων των υπολογιστικών μηχανών της Αρχής ώστε να λειτουργούν αποτελεσματικά. Υποβολή εκθέσεων-προτάσεων στην Ε.Α.Α. για τυχόν αναβαθμίσεις λογισμικού ή άλλων στοιχείων ηλεκτρονικής οργάνωσης και λειτουργίας στα πλαίσια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Συγγραφή κώδικα σε γλώσσα προγραμματισμού για ανάπτυξη λογισμικού εκ μέρους της Ε.Α.Α. και αρχείων της Ε.Α.Α..

β) ΕΘΝΙΚΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ

Η γενική του αρμοδιότητα συνίσταται στην έκδοση και κυκλοφορία της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως καθώς και στην κάλυψη των εκτυπωτικών αναγκών των δημοσίων υπηρεσιών.

Οι κατωτέρω ειδικότητες έχουν κύριο αντικείμενο απασχόλησης:

TE4 ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ (ΕΚΤΥΠΩΤΩΝ): Εκτύπωση διαφόρων εντύπων και λοιπών εργασιών με μηχανήματα προηγμένης τεχνολογίας (ψηφιακά και off set).

TE4 ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ (ΦΩΤΟΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΩΝ): Τεχνική επεξεργασία, ποσοτική και ποιοτική, της δημοσιευτέας ύλης των Φύλλων της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ.) και των λοιπών προς εκτύπωση/έκδοση εργασιών (φωτοστοιχειοθέτηση, ηλεκτρονική σελιδοποίηση, διαμόρφωση και τεχνική επεξεργασία εργασιών), με χρήση ιδίως των προγραμμάτων InDesign, Photoshop και Illustrator.

γ) ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ (ΕΛ.ΣΤΑΤ.)

H ΕΛ.ΣΤΑΤ. έχει σκοπό τη συστηματική παραγωγή επίσημων στατιστικών, καθώς και τη διενέργεια επιστημονικών ερευνών και την κατάρτιση μελετών, οι οποίες αφορούν όλους τους τομείς της δραστηριότητας του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Οι πτυχιούχοι Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης με τις επιστημονικές τους γνώσεις διαθέτουν το απαιτούμενο γνωστικό υπόβαθρο και υποστηρίζουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, χάραξης και αξιολόγησης πολιτικών της Κυβέρνησης και των φορέων του Δημοσίου (δείκτες αξιολόγησης) που υποβάλλονται σε διεθνείς φορείς σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της χώρας.

δ) ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε. (Ο.Σ.Ε. Α.Ε.)

Διαχειρίζεται την Εθνική Σιδηροδρομική Υποδομή σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις, μεριμνά για τη συντήρηση, βελτίωση και επέκτασή της και φέρει την ευθύνη της διαχείρισης των σχετικών επενδύσεων, στο πλαίσιο της γενικότερης εθνικής πολιτικής για τους σιδηροδρόμους.

Οι κατωτέρω ειδικότητες έχουν κύριο αντικείμενο απασχόλησης:

ΠΕ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ: Μελέτες και κατασκευή δικτύων ηλεκτροκίνησης σιδηροδρόμων και συ-

στήματος σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου.

ΠΕ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ Ή ΠΕ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ: Μελέτες Ηλεκτρομηχανολογικών Εγκαταστάσεων των σιδηροδρομικών έργων και σύνταξη τευχών δημοπράτησης έργων.

ΠΕ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ: Σύνταξη και εφαρμογή διαδικασιών ελέγχου και ασφάλειας.

ΠΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ: Πληροφοριακά συστήματα και εφαρμογές.

ΠΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ / ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ: Δομοστατικές ή και γεωτεχνικές μελέτες, κατασκευή έργων σιδηροδρομικής επιδομής, χαράξεις συγκοινωνιακών έργων, περιβαλλοντικές, υδραυλικές ή οικονομοτεχνικές μελέτες, αντίστοιχα κατά ειδικότητα.

ΤΕ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ: Παρακολούθηση και ενεργειακή διαχείριση του διακοπτικού υλικού (Ρυθμιστές Έλξης).

ΔΕ ΚΛΕΙΔΟΥΧΟΙ: Χειρισμός μηχανισμού αλλαγής τροχιάς στους σταθμούς, εκτέλεση εργασιών ελιγμών και εργασία λίπανσης και ελαφράς συντήρησης των μηχανισμών και εγκαταστάσεων γραμμής.

ΔΕ ΣΤΑΘΜΑΡΧΕΣ: Αποκλειστικά υπεύθυνος για την κυκλοφορία των αμαξοστοιχιών στην περιοχή ευθύνης του. Διαχείριση προσωπικού, δαπανών απολογιστικά στοιχεία κυκλοφορίας, αλληλογραφία προς τις υπηρεσίες του Ο.Σ.Ε. Α.Ε. κ.λ.π..

 Δείτε αναλυτικά ΕΔΩ

New York Times: Διχασμένο το ΔΝΤ για το αν θα "διασώσει"... γι' άλλη μια φορά την Ελλάδα

Διχασμένο εμφανίζεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για το αν θα συμμετάσχει με νέα δάνεια «στην σχεδόν χρεοκοπημένη Ελλάδα», αναφέρει σε δημοσίευμά του η εφημερίδα «New York Times», στον απόηχο των συναντήσεων του Ευκλείδη Τσακαλώτου με την Κριστίν Λαγκάρντ, στην Ουάσιγκτον.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, εδώ και ένα και πλέον έτος, οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ λένε -φωναχτά- ότι δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, εάν η Ευρώπη δεν συμφωνήσει να ελαφρύνει το αβάσταχτα βαρύ χρέος.

Αυτή η απροθυμία να δεσμευτεί για τον δανεισμό της Ελλάδας με πρόσθετα χρήματα, υπογραμμίζει μία ευρεία οπτική μεταξύ των στελεχών του ΔΝΤ -αλλά και της κυβέρνησης Τραμπ- ότι το Ταμείο ξεπέρασε τον εαυτό του με την Ελλάδα, αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα. «Επίσης βλέπουν την ευθύνη για την αποκατάσταση της οικονομικής υγείας της χώρας ως κάποια που ανήκει πρωταρχικά στην Ευρώπη, η οποία αυτή τη στιγμή καλύπτει το 80% του ελληνικού χρέους», προσθέτει.

Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα που συναίνεσε στις απαιτήσεις του ΔΝΤ να περικόψει τις δαπάνες και να επιτύχει περισσότερα έσοδα, βρίσκεται αντιμέτωπη με την πληρωμή 7 δισ. ευρώ τον Ιούλιο, που ενδεχομένως να μπορέσει να φέρει σε πέρας εάν το Ταμείο και η Ευρώπη δεν φτάσουν σε μία νέα συμφωνία. «Με πολλούς τρόπους, η κατάσταση στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα υπαρξιακό ερώτημα για το ΔΝΤ», συμπληρώνει το δημοσίευμα.

Αναφερόμενη στις συναντήσεις που είχε χθες ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στην Ουάσιγκτον, η εφημερίδα υποστηρίζει πως σύμφωνα με ανθρώπους που έχουν γνώση των συζητήσεων, «επιτεύχθηκε μικρή πρόοδος», αν και δημοσίως η Κριστίν Λαγκάρντ επανέλαβε ότι θα πρέπει να βγαίνουν τα νούμερα ώστε το ΔΝΤ να συμμετάσχει στο πρόγραμμα.

«Το Ταμείο στυλώνει τα πόδια, αλλά αν επικρατήσει η ριψοκίνδυνη διπλωματία που έχουν ασκήσει οι Ευρωπαίοι και οι Ελληνες στο παρελθόν, θα δείτε μεγαλύτερη αστάθεια στις αγορές. Αυτό σίγουρα προκαλεί άγχος, τόσο εντός του Ταμείου, όσο και εντός των εθνικών κυβερνήσεων», σχολίασε ο Ράνταλ Χένινγκ, ειδικός σε ζητήματα παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών θεσμών.

 ethnos.gr

Η Χούντα και το big bang της πολιτικής μας ζωής

Του Κώστα Γιαννακίδη

Στη μακρινή δεκαετία του ’80, όταν η Ελλάδα πετούσε από πάνω της το βαλκανικό χνούδι, οι εφημερίδες συνήθιζαν να δημοσιεύουν μεγάλα επετειακά αφιερώματα στη δικτατορία του Μεταξά.

Δεν ήταν μόνο το θέρος και ο άνυδρος, ειδησεογραφικά, μήνας Αύγουστος. Ηταν και οι αναμνήσεις των ανθρώπων που έγραφαν, οι πολιτικές τους καταβολές, οι εθνικές μας νευρώσεις που έβρισκαν διαθέσιμο χαρτί και άφθονο μελάνι. Τώρα ναι, μπορώ να το καταλάβω καλύτερα. Στη διαστροφή της εφηβείας μου, όταν διάβαζα «Το Ποντίκι», «Τα Νέα» και την «Ελευθεροτυπία», κατανάλωνα το προϊόν ανθρώπων που είχαν παιδικές μνήμες από τον Μεταξά, εφηβικές από τον εμφύλιο και ώριμες από τη χούντα των συνταγματαρχών. Μετρήστε πάλι τι έχει ζήσει ένας άνθρωπος που γεννήθηκε το 1930 και ελάτε να ζυγίσουμε ξανά λέξεις και έννοιες για χαμένες γενιές, ανθρωπιστική κρίση και «κοινωνικό ολοκαύτωμα».

Μέρα που είναι, στο περίπτερο και στο δίκτυο πέφτει, κάπως, ο ίσκιος από το γείσο του στρατιωτικού καπέλου. Και εκείνες οι μορφές, οι κωμικές όσο και ένα χάχανο στη μέση μίας κηδείας, ανασύρονται για την επετειακή τους εμφάνιση, περίπου όπως οι ήρωες της Βίβλου στις πασχαλινές ταινίες. Πενήντα χρόνια.

Η χούντα του Παπαδόπουλου. Και η χούντα του Μεταξά. Το 1967 και το 1936. Στάσου απέναντί τους και κάνε πενήντα χρόνια μπροστά. Το 1986 η χούντα του Μεταξά ήταν μόνο στα αφιερώματα των εφημερίδων. Είχε φύγει από τις κουβέντες των ανθρώπων. Το 2017 η χούντα των συνταγματαρχών αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και σημείο πολιτικής αναφοράς. Οι πολιτικοί της επίγονοι δε, βρίσκονται στη Βουλή αναλαμβάνοντας συχνά να καθαρίζουν το πορτρέτο του Παπαδόπουλου από τα φλέματα και το πορτρέτο του Μεταξά από τη σκόνη.

Ομως εντάξει, δεν μπορείς να συγκρίνεις την ιστορική ηχώ των δύο δικτατοριών. Αν υποθέσουμε ότι και οι δύο δικτατορίες είναι πέτρες που τις πετάμε στη λίμνη, οι κύκλοι που σχηματίστηκαν από τον Μεταξά χάθηκαν στα κύματα του πολέμου και του εμφυλίου. Αντιθέτως, οι κύκλοι από την πέτρα του Παπαδόπουλου απλώθηκαν σε πιο ήρεμα νερά, κάτω από τη νηνεμία της Μεταπολίτευσης. Είναι και το άλλο: τα της χούντας των συνταγματαρχών έχουν αποτυπωθεί σε μαγνητικά μέσα. Καλοί και κακοί ήρωες πέρασαν στην αθανασία, θεωρητικά μπορούν να διηγούνται την ιστορία τους σε μία λούπα που θα παίζει και μετά από έναν αιώνα.

Το πραξικόπημα του 1967 είναι το big bang της «νέας» πολιτικής μας ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που, η πολιτική μας, διακρίνεται από βαθύτατους αναχρονισμούς και αδυναμία ουσιαστικής ανανέωσης. Ακόμα και σήμερα, έστω και υποσυνείδητα, πολιτευόμαστε σε μεγάλο βαθμό με κώδικες και ήθη που παραπέμπουν στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. Συνέβαλε σε αυτό και η ιδεολογική και πολιτιστική ηγεμονία της Αριστεράς που στάθηκε απέναντι στη χούντα. Ο Πρωθυπουργός γεννήθηκε μετά την πτώση της δικτατορίας. Ωστόσο ο πολιτικός λόγος και οι ιδέες που εκφέρει, έχουν μουσική υπόκρουση Θεοδωράκη. Πέρασε μισός αιώνας και υπάρχουν στιγμές που λες ότι δεν προχωράμε μπροστά, αλλά σκάβουμε με τα πόδια μας γύρω-γύρω από το πραξικόπημα και την πρώιμη Μεταπολίτευση. Τα ίδια συνθήματα ακούγονται και σήμερα, τα ίδια πολιτικά τραγούδια κουνάνε τις σημαίες στις συγκεντρώσεις. Ακόμα και τα διλήμματα περί Δεξιάς και Αριστεράς εκεί πίσω δείχνουν, στα βιβλικά χρόνια της πολιτικής μας θεολογίας.

Συζητάμε πολύ για κάτι που έπρεπε να έχει τελειώσει μέσα μας. Η λήθη είναι συχνά χρήσιμη. Σε ορισμένες περιπτώσεις δρα ευεργετικά. Δεν υπάρχει λόγος για να θυμόμαστε τον Εμφύλιο. Και αν υπάρχει λόγος για να ασχολούμαστε με τη Xούντα πενήντα χρόνια μετά, είναι για να αποκολληθούμε οριστικά από τα σύνδρομα που μας κληροδότησε.   

protagon.gr          

Η πολυτέλεια της δικτατορίας

Ηταν τα χρόνια εκείνα που ο εχθρός ήταν ένας, ευδιάκριτος. Η δικτατορία, οι πραξικοπηματίες. Τώρα ποιος είναι ο εχθρός; Πόσοι; Πώς να καταφέρεις ευθύβολη μπουνιά σε διαρκώς εναλλασσόμενους στόχους;

γράφει η Ρέα Βιτάλη

Καταλαβαίνεις τι σου λέω; Στην καθημερινότητά μας τραγουδούσαμε ποιητές. Ελύτη, Σεφέρη. Βουρκώναμε με τον «Μεγάλο Ερωτικό» του Χατζιδάκι και τους στίχους της Σαπφούς. Τσουγκρίζαμε ποτήρια με Βάρναλη. Βιβλία άλλαζαν χέρια. Στους ρεαλιστές καταχωρούσαμε τον Μπακούνιν. Ξετρυπώναμε συγγραφείς. Ο,τι ανθίσταται ανθίζει… Ετσι το μετάφρασα στα χρόνια. Οχι ότι το καταλάβαινα τότε.

Γεννηθείσα το 1961. Αλλά θυμάμαι εκείνα τα κυριακάτικα τραπέζια. Υπήρχε μια εμμονή με τα κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια εκείνα τα χρόνια. Αρνάκι με πατάτες στον φούρνο, ρολό με αβγό ως έκπληξη στο κέντρο της ζύμης, κασέρι χοντροκομμένο, άντε και ρώσικη σαλάτα… Μεγάλη εξτραβαγκάντζα! Κι έλεγαν, κι έλεγαν και στα ξαφνικά ξεκίναγαν το τραγούδι. Μα πόσο εύκολα ξεκίναγαν το τραγούδι! Και μπερδεύονταν οι εποχές και τα ρεύματα. Και συνταιριάζονταν «Ο πιο καλός ο μαθητής» του Ζαμπέτα με κανένα παλιομοδίτικο βαλσάκι, «Αστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα» και με «Όοοο οοοο όμορφη Θεσσαλονίκη» και κανένα σουξέ της εποχής, «Κυρά Γιώργαινα ο Γιώργος σου που πάει;». Και δόστου γέλια και οχλαγωγία. Και κάπου εκεί οι γυναίκες μάζευαν πιάτα κι έφερναν γλυκό μωσαϊκό και φρούτα. Και πασπάλιζαν κανέλα και ζάχαρη στα πορτοκάλια.

Σε εκείνο λοιπόν το σημείο… Καθώς σήμαινε το τέλος της Κυριακής και ξέσερνε μελαγχολία, ξεπετιόνταν «τα απαγορευμένα». Σιγά σιγά λες για να ξεθαρρέψει ο ένας απ’ τον άλλον «Πάνω στην άαάμμο την ξανθή γράψαμε τ΄όνομά της….» Σουτ! Θα μας ακούσει κανείς. Εκλειναν με μιας τα παράθυρα. Σχεδόν αντανακλαστικά. «Χεστήκαμε» απαντούσε η ρετσίνα με ένα κομμάτι μήλου μέσα. «Για μπελάδες ψάχνεις; Θες να βρεθούμε σε καμιά Ασφάλεια; Ταξιδάκι στη Μακρόνησο;». Επενέβαιναν οι γυναίκες. Μα εγώ επέμενα! Τόσο που το «απαγορευμένα» γαργάλαγε το παιδικό μυαλό μου. «Πείτε, πείτε τα απαγορευμένα». «Σιωπή! Δεν ξέρεις εσύ. Είσαι μικρή ακόμα. Χούντα έχουμε», «Τι είναι χούντα;». Δικτατορία είχαμε. Ενας ο εχθρός. Στόχος συγκεκριμένος! Αντε δύο. Ενας για κάθε κόσμο. Χωρισμένος στα δύο ο κόσμος. Ενα το Τείχος του Βερολίνου. Οι μέσα να λογαριάζουν εχθρούς τούς απέξω και οι απέξω να λογαριάζουν εχθρούς τούς από μέσα. Μοιρασμένα πράγματα. Κι όταν μετά από χρόνια έπεσε το Τείχος… Εγώ, ως πολλάκις ονειροπαρμένη, φαντάστηκα ότι ο κόσμος πάλι θα χωριστεί στα δύο. Σε αυτούς που μετράνε το πνεύμα ως βασιλιά και στους άλλους που θα λογαριάζουν το χρήμα. Και θα είχε ενδιαφέρον η συμβίωση.

Και φτάσαμε στο σήμερα. Πού κατατάσσεις τις μέρες μας; Ποιος ο εχθρός μας; Σε ποια ομάδα να μπεις, να δώσεις δυνάμεις. Πώς έπεσε τέτοια βουβαμάρα στον πνευματικό κόσμο; Και πόσο αστείο ακούγεται: «πνευματικός κόσμος»! Σε πόσα κομμάτια διαμερισματοποιήθηκε η αντίσταση για να μη μείνει ούτε μια στάλα δυνατότητας; Γέμισε ο τόπος εχθρούς. Είναι η Μέρκελ; O Σόιμπλε; Η τρόικα; Τι βολικοί εχθροί, Θεέ μου! Η Κίνα. Η Βόρεια Κορέα; Η Αμερική του Τραμπ; Οι Τούρκοι; Οι μουσουλμάνοι; Οι άτακτες και ύποπτες μετακινήσεις πληθυσμών; Οι πεινασμένοι «ντόπιοι» για εξουσία που δεν χόρτασαν ποτέ; Ο νεποτισμός όχι μόνο των πολιτικών; Το χρήμα; Η καταναλωτική κοινωνία; Tο παρελθόν μας; Ή, το παρόν; Οι συνδικαλιστές; Oι εργατοπατέρες; Οι κυνόδοντες; Η νοοτροπία «ελληνική οικογένεια»; Η «Ελληνίδα μάννα» ως πολιτική αναζήτηση εις αεί «φωλιάς»; Η «σοφή» ψήφος του λαού που πάντα τη μετράμε σοφή; Οι φθηνοί. Οι ακριβοί. Η γενιά του Πολυτεχνείου. Το ΠΑΣΟΚ ως δοξασία του λαϊκισμού και επιβράβευσης του κακού μας εαυτού; Η ΝΔ που ακολούθησε τα βήματα του ΠΑΣΟΚ και ο «μουγκός» που θεωρούμε «παράγοντα» καθώς πληρώνεται για να μας κρατάει μούτρα; O ΣΥΡΙΖΑ; Που τίναξε την μπάνγκα του λαϊκισμού και του ψεύδους στον αέρα και μας παίζει σαν μαριονέτες κουκλοθέατρου; Οι ευκολίες μας; Ιδίως αυτές; Ο κακός εαυτός μας που τον ενθάρρυναν για τη δική τους βολή; Η Χρυσή Αυγή; Αυτά που έρχονται;

Ατέρμονο αμπεμπαμπλόμ με τους εχθρούς. Eσύ! Εγώ; Αποκλείεται. Αυτός! Φράκαρε το μυαλό να λογαριάζει. Αυτοί που φαίνονται, αυτοί που κρύβονται, οι ύπουλοι αενάως απόντες-παρόντες, αυτοί που υποψιάζομαι. Με πνίγουν οι υποψίες. Ποιος είναι ο εχθρός; Πόσοι; Πώς να καταφέρω ευθύβολη μπουνιά σε διαρκώς εναλλασσόμενους στόχους;

Στιγμές στιγμές, φοβισμένη συνειδητοποιώ την «πολυτέλεια» που έδινε η δικτατορία. Ενας ο εχθρός, ευδιάκριτος. Κάποτε τραγουδούσαμε Ρίτσο «Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περσότερα»… Αυτό μου λείπει. Αν βιαστικά με λογαριάσεις ότι, ανυποψίαστη, νοσταλγώ δικτατορίες θα ‘σαι μεγάλος βλάκας. Απλώς απόκαμα να καταμετρώ εχθρούς. Εχασα το νούμερο. Τρόμαξα για καθέναν που προσθέτω. Ταλαιπωρημένη η ψυχή θυμήθηκε εκείνον τον ξεκάθαρο εχθρό. Τον έναν Εφιάλτη. Ενα άγαλμα να αποκαθηλώσω, ένα τείχος να γκρεμίσω. Να το δείχνουμε! Να συνεννοούμαστε τη μάχη. Το να συνεννοούμαστε τη μάχη νοστάλγησα. Και παράλληλα κάτι να ανθίσταται και να ανθίζει. Για στάσου! Να ανθίσταται και να ανθίζει… Μήπως να κυλιστώ στον έρωτα γιατρέ μου;   

protagon.gr         

Πρωτογενές πλεόνασμα 3,9% το 2016 ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ

Πρωτογενές πλεόνασμα 3,9% του ΑΕΠ εμφάνισε για το 2016 ο προϋπολογισμός, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ).

Συγκεκριμένα, σε πρωτογενές επίπεδο, το πλεόνασμα καθορίστηκε στα 6,937 δισ. ευρώ έναντι ελλείμματος 4,105 δισ. ευρώ (2,3% του ΑΕΠ) το 2015.

Οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης περιορίστηκαν στα 86,185 δισ. ευρώ (95,2 δισ. το 2015), ενώ τα έσοδα ενισχύθηκαν στα 87,473 δισ. ευρώ (84,8 δισ. το 2015).

Παράλληλα, το ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης διαμορφώθηκε σε πλεόνασμα, ύψους 1,3 δισ. ευρώ (0,7% του ΑΕΠ), έναντι ελλείμματος 5,9% το προηγούμενο έτος.

Τέλος, το ύψος του ακαθάριστου ενοποιημένου χρέους αυξήθηκε στα 314,9 δισ. ευρώ (179% του ΑΕΠ), έναντι 177,4% το 2015.

          

Όποιος επικροτεί αλληλοσφαγή λαού είναι εγκληματίας

Δεν υπάρχει χειρότερος πόλεμος από τον εμφύλιο και δεν υπάρχει πιο εγκληματική επιπολαιότητα από την υπεράσπιση πολιτών που σκοτώνουν ή σκοτώνονται από συμπολίτες τους. Επειδή αυτοί οι πολίτες είναι κατά κανόνα φτωχοί, αγρότες και μικροαστοί και θύματα εκείνων που τους σπρώχνουν να σκοτωθούν μεταξύ τους.

Αυτή τη στιγμή στη Βενεζουέλα διεξάγεται στους δρόμους ένας εμφύλιος. Από τη μία πλευρά είναι λαός που υποφέρει από τη φτώχεια και θεωρεί υπεύθυνο το καθεστώς και από την άλλη πλευρά είναι λαός που υποφέρει από τη φτώχεια εξ ίσου, αλλά πιστεύει στο καθεστώς. Στην πράξη, στο δρόμο, αιματοκυλιούνται φτωχοί με φτωχούς. Αυτή είναι η ουσία.

Αυτή την ουσία οι δυνάμεις που μετέχουν στον εμφύλιο είτε έμμεσα είτε άμεσα, αλλά και εκείνες που δεν μετέχουν, την έχουν παραβλέψει και αποσιωπήσει εντελώς. Οι δυνάμεις που εχθρεύονται το καθεστώς για λόγους οικονομικούς και ιδεολογικούς το καταγγέλλουν ως τυραννικό και επιδιώκουν να το ανατρέψουν με κάθε τρόπο. Χρησιμοποιώντας αυτά που μέχρι στιγμής έχουν: Υπηρεσίες, οικονομικά μέτρα και προπαγάνδα. Και το λαό.

Οι δυνάμεις που υπερασπίζονται το καθεστώς για λόγους ιδεολογικούς, οικονομικούς και πολιτικούς, χρησιμοποιούν επίσης αυτά που έχουν: Το κράτος το παρακράτος και την προπαγάνδα. Και το λαό.

Οι δυνάμεις που αντιμάχονται χωρίς να ρισκάρουν τη ζωή τους στους δρόμους κάθονται σε καρέκλες εξουσίας. Είτε στη Βενεζουέλα είτε έξω απ αυτή. Είναι αυτές που φτιάχνουν τα σχέδια και δίνουν τις εντολές. Οι δυνάμεις που παίζουν τη ζωή τους και μετράνε νεκρούς και τραυματίες δεν κάθονται σε καρέκλες εξουσίας. Κάθονται σε φτωχικά σπίτια και σε καλύβες, είτε ανήκουν στους αντίπαλους του καθεστώτος είτε ανήκουν σε δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας.

Ο λαός, αυτό το σύνολο των πολιτών μ αυτό το βαρύ όνομα, είναι πάντα το θύμα. Είναι εκείνος που καλείται να σκοτώσει και να σκοτωθεί από το γείτονά του και το συγγενή του, από τον ομόφυλο και ομόδοξο, από τον ταξικό του αδερφό, την ώρα που όλοι έχουν την ίδια ανάγκη και την ίδια απαίτηση: Ειρήνη, ελευθερία, ευημερία!

Ο εμφύλιος, ο χειρότερος πόλεμος απ όλους, έχει για αντίπαλους στους δρόμους και στα χαρακώματα αυτούς που σωριάζονται καταματωμένοι και νεκροί στους δρόμους και στα χαρακώματα: τους αδύναμους από τους πολίτες. Κανέναν πλούσιο και κανέναν αξιωματούχο. Οι πλούσιοι και οι αξιωματούχοι πληρώνουν το τίμημα της ύπαρξής τους μονάχα σε επαναστάσεις που γίνονται εναντίον τους κι από τις οποίες δεν μπορούν να ξεφύγουν. Ποτέ σε εμφύλιους.

Η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα μιας ιστορίας εμφύλιων. Με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Από όλες τις πλευρές της ιστορίας. Ο τελευταίος στοίχισε στη χώρα περίπου 155.000 νεκρούς. Πολύ περισσότερους από όσους η γερμανική κατοχή. Στοίχισε περίπου 685.000 πρόσφυγες, από τους οποίους 60.000 δεν επέστρεψαν πριν από το 1980. Στοίχισε περίπου 50.000 σπίτια, 240 βιομηχανίες, 1700 σχολεία, 50 νοσοκομεία, 1.500.000 ζώα. Το χειρότερο: Στοίχισε μια οπισθοδρόμηση οικονομική και πνευματική και έναν διχασμό.

Ο διχασμός αυτός δεν αφορούσε ποτέ τους κατέχοντες. Ο πλούτος δεν έχει εμφύλιους και νεκρούς. Έχει μόνο αγώνα τακτικής με νικητές και ηττημένους. Σπανίως αίμα. Τα διαχρονικά θύματα του διχασμού ήταν και είναι οι πολίτες. Ο λαός. Τα μεσαία στρώματα και οι φτωχοί. Αυτοί γίνονται υποχείρια λαοπλάνων, προπαγανδιστών, φανατικών, συμφερόντων και εξουσιομανών. Και αυτοί πληρώνουν πάντα το ψυχικό, οικονομικό και το τίμημα της ζωής.

Η Ελλάδα βρίσκεται, δυστυχώς, ακόμα στα νύχια ενός τέτοιου ανοϊκού εμφύλιου. Κυριαρχούν δυνάμεις που έχουν την αφροσύνη και την εγκληματική επιπολαιότητα όχι μόνο να μην ξορκίζουν, αλλά να προπαγανδίζουν τον εμφύλιο! Μεταξύ του λαού! Επειδή στη χώρα δεν υπάρχουν βασιλιάδες και χούντα, δεν υπάρχουν τάξεις πολυεκατομμυριούχων που κυβερνούν. Κάτι ψιλικατζήδες κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες είναι «ο εχθρός του λαού». Και ξένα συμφέροντα.

Παρ όλα αυτά, άφρονες Έλληνες πολιτικοί, από δω κι από κει, μιλάνε με όρους εμφύλιου, σηκώνουν λάβαρα του εμφύλιου, που ήταν ό,τι πιο απαίσιο έζησε η χώρα, υμνούν σφαγείς από δω κι από κει για ήρωες και ποτίζουν το λαό με το φαρμάκι του εμφύλιου και του διχασμού, την ώρα που ο ελληνικός λαός είναι σχεδόν στη συνολική του οικονομική και κοινωνική υπόσταση ομοταξικός! Μικροαστοί και φτωχοπρόδρομοι.

Σ αυτό το ζοφερό τοπίο, όπου ο εμφύλιος ακόμα αποτελεί τιμή για τους μεν και για τους δε και κανείς δε μοιάζει να ντρέπεται και που το σκέφτεται, οι παρατάξεις χειροκροτάνε ή αποδοκιμάζουν έναν άλλο διχασμένο λαό, που αλληλοσκοτώνεται στους δρόμους μιας άλλης χώρας.

Οι διαδηλωτές κι απ τις δύο πλευρές στη Βενεζουέλα έχουν τις ίδιες μανάδες και μένουν στα διπλανά σπίτια, όσοι δεν είναι και συγγενείς μεταξύ τους. Την ώρα που το καθεστώς και οι αντιπολιτευόμενοι ισχυροί είναι στα σπίτια τους ασφαλισμένοι. Χρησιμοποιώντας και οι δύο τα ίδια αδύναμα θύματα για κρέας στα δικά τους παιχνίδια.

Η αντιπολίτευση έχει βγάλει τους οπαδούς της στο δρόμο, επιχειρώντας να ρίξει τον Μαδούρο. Ο πρόεδρος έχει βγάλει τους δικούς του οπαδούς στο δρόμο για υπερασπιστεί την πολιτική του. Ο Μαδούρο πυροβολεί στο δρόμο το δικό του λαό κι όχι τους πολιτικούς του αντιπάλους   και τους πράκτορες της CIA, που κατηγορεί ως υποκινητές. Κανένας δημοκράτης δεν πυροβολεί το λαό. Όσο «παραστρατημένος» κι αν είναι ο λαός. Και κανένας δημοκράτης στον κόσμο δεν μπορεί να δικαιολογεί να πυροβολείται λαός.

Τα θύματα θα τα εκμεταλλευτούν όλοι μέσα κι έξω από την πολύπαθη Βενεζουέλα. Αλλά, όσοι έχουν πολιτική και κοινωνική συνείδηση έχουν χρέος να ξέρουν ότι τα θύματα είναι του λαού. Δεν είναι ούτε της CIA, ούτε της αντιπολίτευσης, ούτε του Μαδούρο.

Η δολοφονία διαδηλωτών δεν είναι αριστερή πολιτική. Ούτε και η άρνηση καταδίκης της. Είναι δείγματα τυφλού φανατισμού και απολιτικού πρωτογονισμού. Είναι επικίνδυνη νοοτροπία που χωρίζει το λαό σε «δικό μας» και «των άλλων». Υποτιμώντας τον. Δυστυχώς, ο ελληνικός λαός βρίσκεται ακόμα στα νύχια αυτής της νοοτροπίας.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr

Ξεμένει από καύσιμα η Οικονομία

Του Γιώργου Φιντικάκη

Δεν συμμερίζονται την αισιοδοξία της κυβέρνησης για το τέλος της λιτότητας τα νοικοκυριά. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι ούτε καταναλώνουν, ούτε αποταμιεύουν, ούτε βλέπουν ελπίδα στην προσωπική τους οικονομική κατάσταση, μέχρι και το γεγονός ότι αγοράζουν πλέον ολοένα και λιγότερα τρόφιμα.

Η υστέρηση των πωλήσεων στα προϊόντα των σούπερ-μάρκετ, κατηγορία-«οδηγό» για την υγεία κάθε οικονομίας, που χτυπά ή και ξεπερνά σύμφωνα με εκτιμήσεις το 6% στο πρώτο τετράμηνο του έτους συγκριτικά με το αντίστοιχο περυσινό, αποτελεί ισχυρή απόδειξη ότι ο κόσμος βρίσκεται με το μαχαίρι στο λαιμό, και ότι δεν του περισσεύουν χρήματα. Αν η οικονομία δεν βγει από τον επικίνδυνο στρόβιλο της συνεχιζόμενης ύφεσης και η κατάσταση αυτή παραταθεί για λίγο ακόμη καιρό, θα δούμε ακόμη μεγαλύτερη βουτιά σε βασικά προϊόντα.

Έτερη ηχηρή επιβεβαίωση ότι η οικονομία βυθίζεται σε ύφεση συνιστούν οι πωλήσεις καυσίμων κίνησης. Υποχωρούν στο δίμηνο με ρυθμό 6% στις βενζίνες, και 4% στο ντίζελ, ένα ακόμη καμπανάκι ότι η αβεβαιότητα κουμπώνει τους καταναλωτές.

Τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στο μπαράζ ενδείξεων, στοιχείων, και δεικτών που καταγράφουν σημαντική συρρίκνωση, δείγμα ότι το μείγμα της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι λάθος, αφού χτυπά στην καρδιά της κατανάλωσης, και ότι οι αντοχές τελειώνουν. Η άνοδος του ποσοστού των νοικοκυριών που μόλις τα βγάζουν πέρα, το ιστορικό χαμηλό των καταθέσεων και τα μηνύματα επιδείνωσης της καταναλωτικής εμπιστοσύνης όπως αναμένεται να καταγράφονται στην μηνιαία έκθεση που πρόκειται να παρουσιάσει την Τετάρτη το ΙΟΒΕ, έρχονται να προστεθούν στα παραπάνω.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι η μείωση της υπερφορολόγησης παραπέμπεται για το 2019 και 2020, δίχως ουδείς να ξέρει αν θα εξαντληθεί σε ακόμη μια επιδοματική πολιτική ή θα προσφέρει πραγματικές “ανάσες” στα παραγωγικά στρώματα. Η αγορά στενάζει από τους φόρους, είχε ελπίσει σε κάποια αλλαγή του μείγματος αλλά η επικείμενη συμφωνία διέψευσε τις προσδοκίες της, θέτοντας εν αμφιβόλω τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, τους οποίους έχουν ήδη ψαλιδίσει το ΔΝΤ και η Κομισιόν.

Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς την άρνηση στην αποταμίευση, τις αρνητικές εκτιμήσεις για τις παραγγελίες (ΙΟΒΕ), την μείωση του δείκτη υπεύθυνων προμηθειών (PMI της Markit), τις μεικτές τάσεις στους δείκτες εξαγωγικής δραστηριότητας, και τις εκροές στις καταθέσεις, διαμορφώνεται ένα εκρηκτικό υφεσιακό μείγμα. Ο αντίκτυπος είναι ήδη εδώ και απεικονίζεται στην ηχηρή διάψευση των προσδοκιών για δειλή ανάκαμψη της οικονομίας η οποία κατά κοινή ομολογία δεν πρόκειται να ενισχυθεί φέτος παρά κατά 1% αντί για στόχου 2,7%.

Τα τρόφιμα και καύσιμα πάντως είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα ύφεσης με ξεχωριστό συμβολισμό. Τα τελευταία χρόνια και καθώς η Ελλάδα βυθιζόταν όλο και βαθύτερα στην κρίση, τρόφιμα και καύσιμα αποτέλεσαν τις δύο μοναδικές κατηγορίες προϊόντων που αύξαναν το ποσοστό τους επί των συνολικών εισαγωγών της χώρας.

Ο Νόμος του Engel

Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που η Ελλάδα είχε αποτελέσει ένα κλασικό παράδειγμα νόμου του Engel: Όταν το εισόδημα μειώνεται, τότε οι δαπάνες που αντιστοιχούν στις αγορές βασικών ειδών διατροφής αυξάνονται ποσοστιαία ανάλογα. Το ανακάλυψε ο Γερμανός στατιστικολόγος Ernst Engel όταν στα μέσα του 19ου αιώνα μελέτησε στο Βέλγιο 153 νοικοκυριά που ανήκαν στην εργατική τάξη.

Εδώ και ένα χρόνο, και ειδικά από τις αρχές του 2017, η Ελλάδα έσπασε τον κανόνα του Engel. Τρόφιμα και καύσιμα πλέον δεν αποτελούν ταμπού για το μέσο ελληνικό νοικοκυριό. Στο γάλα για παράδειγμα οι πωλήσεις του πρώτου τετραμήνου εκτιμάται πως υστερούν τουλάχιστον 10% σε όγκο συγκριτικά με πέρυσι, κι ας κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας που κοστίζουν 88 λεπτά το λίτρο.

Είναι μια ακόμη ένδειξη ότι το τέλος της λιτότητας τελικά δεν ήρθε, ότι η κατάσταση στην οικονομία εξελίσσεται χειρότερα απ’ ότι εκτιμούσαν λίγο καιρό πριν οι λιγότερο αισιόδοξες προβλέψεις, και ότι η αβεβαιότητα έχει χτυπήσει κόκκινο. Στην πραγματική οικονομία τα σημάδια παράλυσης πολλαπλασιάζονται, κυβέρνηση και δανειστές συνεχίζουν να παίζουν πάνω στην πλάτη της ένα επικίνδυνο παιχνίδι, απαιτώντας από αυτήν να κάνει υπομονή και να προσαρμοστεί στους δικούς τους χρόνους. Αλλά ξεχνούν ηθελημένα ότι ο πλούτος των ελληνικών νοικοκυριών δεν είναι απεριόριστος, έχουν σπάσει πια το καλούπι του Engel.

Πολλοί Έλληνες μαζί με το αντίο στα εισαγόμενα αυτοκίνητα και στα διάφορα τεχνολογικά είδη, λένε πλέον αντίο, ποσοτικά μιλώντας, και σε βασικά καταναλωτικά αγαθά. Καθώς η χώρα βυθίζεται στην κρίση, έφυγαν πέρυσι από την αγορά 46.000 τόνοι γάλα (μείωση 12,3% σε όγκο), τάση που συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό και στο πρώτο τετράμηνο. Το ίδιο ισχύει και για 40.000 τόνους βενζινών και ντίζελ, τόσο είναι η υστέρηση κατά το πρώτο δίμηνο στα καύσιμα κίνησης (639.000 έναντι 675.000 τόνων).       

liberal.gr

Ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί, ασ'τον να εξαπατηθεί…

Του Γιάννη Παντελάκη

Γιατί η Φωτίου δηλώνει χωρίς κομπασμό πως σε δεκαέξι μήνες θα έχουμε βγει από τα μνημόνια (ενώ ετοιμάζονται να υπογράψουν μέτρα που συνιστούν νέο μνημόνιο); Γιατί η Αυγή με πηχυαίο τίτλο μας πληροφορεί ότι «Ξεπουλάει τη ΔΕΗ ο Μητσοτάκης» (ενώ την πουλάει το κόμμα που στηρίζει); Γιατί ξανακλείνουν τις εθνικές οδούς που εγκαινίασαν (γιατί δεν ολοκληρώθηκαν τα έργα στα οποία έκοψαν κορδέλα); Με δυο λόγια, γιατί κάνουν και λένε πράγματα τα οποία είναι φανερό ότι αποτελούν ψέμματα και τους εκθέτουν;

Η πρώτη βεβαιότητα είναι πως δεν πρόκειται για αφελείς και πως δεν υπάρχει κάποια σύγχυση που τους οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές. Γνωρίζουν σε απόλυτο βαθμό και με πλήρη συνείδηση ότι ακόμα και οι πέραν της κοινής λογικής δημόσιες παρεμβάσεις ή δηλώσεις τους έχουν αυτόν τον χαρακτήρα. Ότι ξεπερνούν δηλαδή τον ορθολογισμό με τον οποίο ο μέσος πολίτης θα τους κρίνει. Πρόκειται για επιλογές που κάνουν με πλήρη γνώση ότι αυτές δεν έχουν λογική βάση. Αλλά τις κάνουν.

Το δεύτερο δεδομένο είναι πως δεν πιστεύουν ότι όλα αυτά τους εκθέτουν. Έχουν την πεποίθηση πως λειτουργούν, τουλάχιστον για ένα κομμάτι της κοινωνίας. Και η πεποίθηση αυτή δεν είναι απόλυτα αβάσιμη. Όχι μόνο γιατί το ψέμα αποτελεί συστατικό στοιχείο της πολιτικής μας ζωής σχεδόν διαχρονικά,  αλλά και επειδή οι ίδιοι διακρίθηκαν σ' αυτό και το αποτέλεσμα δεν ήταν αρνητικό πάντα. Έχουν πει πολλά πολιτικά ψέμματα σε συγκριτικά μικρό πολιτικό χρόνο και έχουν καταφέρει να κερδίσουν δυο εκλογικές αναμετρήσεις και ένα δημοψήφισμα.

Το τρίτο χαρακτηριστικό, είναι πως η στρατηγική του ψέματος είναι αναγκαία για ένα πολιτικό αφήγημα που θέλει πολιτικούς αντιπάλους με διακριτά χαρακτηριστικά. Πουλάνε όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις-και τη ΔΕΗ-αλλά ισχυρίζονται πως την πουλάει ο Μητσοτάκης! Είναι έτοιμοι να ψηφίσουν μέτρα που ουσιαστικά αποτελούν ένα ακόμα μνημόνιο, αλλά δίνουν διαβεβαιώσεις πως τα μνημόνια λήγουν σε  δεκάξι μήνες. Οι επιλογές τους έως τώρα τους ταυτίζουν με τα υπόλοιπα κόμματα που υπέγραψαν και υλοποίησαν μνημόνια. Αυτό, τους ακυρώνει και με τα ψέμματα επιχειρούν να δημιουργήσουν διαχωριστικές γραμμές και εχθρούς με τους οποίους βρίσκονται απέναντι.

Μια ακόμα συμπληρωματική παραδοχή είναι πως υπάρχουν ακόμα πολλοί πρόθυμοι να τους ακούσουν. Ένα αριθμητικά σεβαστό κομμάτι της κοινωνίας το οποίο έχει κάποιους λόγους για να πιστεύει ο,τι και αν του λένε. Ένας ισχυρός λόγος είναι ότι τους έχει πιστέψει, έχει υιοθετήσει το αφήγημά τους, τους ακολουθεί γιατί έχει την ανάγκη να καθ-οδηγείται από κάποιους και αν τους ακυρώσει, θα αυτοακυρωθεί και το ίδιο. Θα ακυρώσει προσωπικές πορείες και αυτό είναι επώδυνο και όχι πάντα εύκολο.

Ένας δεύτερος λόγος είναι πως υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που δίνουν παράλογες ερμηνείες σε διάφορα φαινόμενα ή καταστάσεις (π.χ. ότι μας ψεκάζουν), άρα αποτελούν πρόσφορο έδαφος, είναι έτοιμοι δηλαδή να δεχτούν και τις δικές τους ερμηνείες. Ένας τρίτος λόγος ότι τα θέματα που διαπραγματεύονται αφενός δεν είναι πάντα εύκολα κατανοητά (βιωσιμότητα χρέους, αιτίες κ.ο.κ.), αφετέρου τα Μέσα που προσπαθούν ν' αναδείξουν την αλήθεια έχουν δεχτεί τόσες ισχυρές δόσεις κριτικής (όχι πάντα αβάσιμες) από το σημερινό σύστημα εξουσίας, ώστε έχουν απαξιωθεί. Αυτό άλλωστε, αποτελούσε από την αρχή έναν στρατηγικό τους στόχο. Αφού δεν κατάφεραν να ελέγξουν όλα τα Μέσα, το επόμενο στάδιο ήταν να τα απαξιώσουν.

Το συμπέρασμα είναι πως είναι ικανοί για να πουν τα πάντα χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό και να έχουν την βεβαιότητα πως αυτό κάποιους θ αγγίξει θετικά αφού πάντα υπάρχουν αυτοί οι «κάποιοι».  Ακολουθούν δηλαδή αυτό που έγραψε ο Ρωμαίος συγγραφέας Γάιος Πετρώνιος «ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί, ασ'τον λοιπόν να εξαπατηθεί»...   

liberal.gr  

Νέες οφειλές 1,14 ευρώ δημιουργεί το Δημόσιο για κάθε ευρώ που εξοφλεί

Συνεχίζει την τακτική της δημιουργίας χρεών η κυβέρνηση, προκαλώντας τεράστια προβλήματα στην αγορά, η οποία αδυνατεί να αντιμετωπίσει όχι μόνο τις αυξημένες φορολογικές υποχρεώσεις αλλά και τις νέες υψηλές ασφαλιστικές εισφορές.

Αν και η κυβέρνηση έχει πληρώσει στο πρώτο τρίμηνο του έτους 432 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ μόνο στο πρώτο δίμηνο του έτους οι νέες οφειλές που δημιούργησε ανέρχονται στα 494 εκατ. ευρώ. Δηλαδή για κάθε 1 ευρώ χρέους προς τον ιδιωτικό τομέα που εξοφλεί, δημιουργεί νέες οφειλές ύψους 1,14 ευρώ.

Οπως προκύπτει από τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (ΓΛΚ) στις 31 Δεκεμβρίου 2016 τα ληξιπρόθεσμα ανέρχονταν στα 4,554 δισ. ευρώ. Τον πρώτο μήνα του 2017 εκτινάχθηκαν στα 4,8 δισ. ευρώ, ενώ τον Φεβρουάριο έσπασαν το φράγμα των 5 δισ. ευρώ και συγκεκριμένα ανήλθαν στα 5,048 δισ. ευρώ.

Χωρίς επιστροφές ΦΠΑ

Σημειώνεται ότι το ανωτέρω ποσό που χρωστά το ελληνικό Δημόσιο στους προμηθευτές αφορά μόνο τις βεβαιωμένες οφειλές, δηλαδή αυτές που έχουν επεξεργαστεί από τις υπηρεσίες του Δημοσίου. Για παράδειγμα, οι αιτήσεις για επιστροφές ΦΠΑ που δεν έχουν επεξεργαστεί από τις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες ανέρχονται περίπου στο 1 δισ. ευρώ. Μάλιστα, o μέσος χρόνος αναμονής για τους αιτούντες επιστροφή ΦΠΑ ξεπερνά τις 350 ημέρες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιπτώσεις όπου το ελληνικό Δημόσιο έχει σχεδόν ξεχάσει να επιστρέψει τον ΦΠΑ σε επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία υπάρχουν επιχειρήσεις που περιμένουν την επιστροφή ΦΠΑ για διάστημα 4,5 χρόνων, δηλαδή περίπου 1.663 ημέρες!

Μαζί με τις απλήρωτες αιτήσεις ΦΠΑ που προσεγγίζουν το 1 δισ. ευρώ, υπάρχουν οφειλές επιπλέον περίπου 1 δισ. ευρώ που εντάσσονται στα κρυφά χρέη, καθώς δεν έχουν κοινοποιηθεί στις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών από τους φορείς που έχουν πραγματοποιήσει τις δαπάνες.

Χάθηκε ο στόχος

Οπως φαίνεται, ένας ακόμη μνημονιακός στόχος έχει χαθεί. Με βάση τις δεσμεύσεις του συμπληρωματικού μνημονίου, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές θα πρέπει μέχρι τον Ιούνιο του 2017 να αποπληρωθούν στο σύνολό τους. Προφανώς είναι αδύνατον σε διάστημα τριών μηνών να καταβληθούν ποσά άνω των 5 δισ. ευρώ. Και αυτό όχι μόνο διότι το ποσό είναι τεράστιο, αλλά η κυβέρνηση δημιουργεί συνεχώς νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές.

Με το σταγονόμετρο

Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση για άγνωστους λόγους, κατά ορισμένους, μέχρι να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση έχει αποφασίσει να κλείσει τη στρόφιγγα των πληρωμών. Παρά το γεγονός ότι τα ταμειακά διαθέσιμα προσεγγίζουν τα 3 δισ. ευρώ, η κυβέρνηση έχει επιλέξει να τα κρατήσει στον «κουμπαρά» της και να δημιουργεί με την τακτική αυτή τεράστια προβλήματα στις επιχειρήσεις, που αδυνατούν να πληρώσουν τους αυξημένους φόρους, τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές και γενικότερα τις υποχρεώσεις τους ακόμα και σε μισθούς.

Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι ότι ακόμα και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις πληρώνουν με εξάμηνες επιταγές, αναμένοντας με τη σειρά τους την πληρωμή τους από το ελληνικό Δημόσιο ή την επιστροφή ΦΠΑ. Ταυτόχρονα τηρούν στάση αναμονής, καθώς η αβεβαιότητα που επικρατεί δεν τους επιτρέπει να επεκταθούν ή να επενδύσουν στις επιχειρήσεις τους.

Αντίθετα με το κράτος που δεν έχει καμία συνέπεια από την καθυστέρηση καταβολής των υποχρεώσεων του, μία επιχείρηση που χρωστά, εκτός ότι μπαίνει στη λίστα των οφειλετών, δεν παίρνει φορολογική ενημερότητα και γενικότερα είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσει την παραγωγική της λειτουργία.   

 kathimerini.gr

Στρατιές συμβασιούχων στη.... «γαλέρα» του ΣΥΡΙΖΑ

Πάρτι προσλήψεων με τους συμβασιούχους έχει ξεκινήσει η κυβέρνηση τα δυο τελευταία χρόνια, τη στιγμή που όταν ήταν αντιπολίτευση ασκούσε σκληρή κριτική , κάνοντας λόγο για εργαζόμενους- "ομήρους" και για καθεστώς "γαλέρας"

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας "Ελευθερία του Τύπου" η κυβέρνηση μη μπορώντας να προχωρήσει σε αθρόες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού λόγω του μνημονιακού περιορισμού έχει δημιουργήσει φάμπρικα προσλήψεων συμβασιούχων, προκειμένου να δημιουργήσει πελατειακές σχέσεις με τους πολίτες και ταυτόχρονα να αποκτήσει έναν κομματικό στρατό.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ με τις προσλήψεις συμβασιούχων χωρίς τον έλεγχο του ΑΣΕΠ δημιουργεί μια νέα στρατιά δημοσίων υπαλλήλων με κυβερνητική εξάρτηση , αφού οι συμβάσεις που υπογράφουν έχουν διάρκεια από 6 έως 12 μήνες, με δικαίωμα ανανέωσης από την πλευρά του κράτους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, οι υπάλληλοι στα υπουργεία , στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α' και Β' Βαθμού (δήμοι-περιφέρειες) και στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, οι οποίοι καλύπτουν έκτακτες ανάγκες, έφτασαν τον Φεβρουάριο του 2017 τους 74.879.

Με αυτά τα δεδομένα , αν η κυβέρνηση συνεχίσει με αυτούς τους ρυθμούς είναι σίγουρο ότι ο αριθμός τους θα φτάσει εύκολα τους 100.000 έως το τέλος του χρόνου.

Συγκεκριμένα σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύει αναλυτικά η "Ελευθερία του Τύπου"  οι συμβασιούχοι έργου και οι ωρομίσθιοι έφτασαν τους 72.765, ενώ οι μετακλητοί τους 2.114. Να σημειωθεί ότι μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο ήταν 2.067. Η αύξηση των προσλήψεων των συμβασιούχων ουσιαστικά ξεκίνησε από το φετινό καλοκαίρι και συγκεκριμένα τον περασμένο Αύγουστο. Τότε οι συμβασιούχοι ανέρχονταν σε 53.842. Με άλλα λόγια, μέσα σε επτά μήνες αυξήθηκαν κατά 21.037 ή κατά 28,1%.

Το γεγονός καυτηριάζει ο αρμόδιος τομεάρχης της ΝΔ Γιώργος Γεωργαντάς , ο οποίος επισημαίνει: "Κάθε χρόνο στις αρχές του καλοκαιριού και τέλος καλοκαιριού αυξάνονται γιατί γίνονται προσλήψεις εποχικών εργαζομένων , καθώς και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών. Ωστόσο φέτος είναι πρωτοφανές το γεγονός ότι οι συμβασιούχοι αυξάνονται από τις αρχές του χρόνου. Δηλαδή εάν φτάσουμε την περίοδο που πρέπει να γίνουν οι προσλήψεις των εποιχικών το νούμερο που θα φτάσει τις 100.000;"

Αξίζει να σημειωθεί ότι το προηγούμενο ρεκόρ στο πλήθος του έκτακτου προσωπικού στο Δημόσιο είχε σημειωθεί τον Απρίλιο του 2016 (74.506), πιο πριν τον Μάιο του 2015 (68.709), τον Μάιο του 2014 (64.919) και τον Μάιο του 2013 (61.732).

Πάντως στις φετινές προσλήψεις συμβασιούχων τα υπουργεία-πρωταθλητές είναι το Παιδείας με 20.336, το Υγείας με 13.912 και το Εσωτερικών με 4.162, που αφορούν κυρίως δήμους και περιφέρειες.   

 newpost.gr